30/ENERO MERCUTO-PEDROSO

Pues un domingo mas nos juntamos en la plaza, un monton de esfola junto con 6 ciclistas mas, con la idea de pasar un buen dia, ir cogiendo la forma para nuestra marcha que a todos nos hace buena falta y de paso Ito probar la test bike, que gentilmente como siempre , le presto Bicis Roca. La verdad que a primera hora el frio era terrible, todos se quejaban de las manos y pies, pero poco a poco Juan como en sus mejores tiempos fue marcando el ritmo, un ritmo que segun pasaban los kilometros iba en aumento. Todos forzábamos lo que podiamos. Nuestro destino era el mercuto, la subida debido al ritmo fue dura, pero bueno fue duro todo, hasta llaneando, no había respiro. Nuestro destino fue el mercuto, donde hicimos el avituallamiento, luego bajamos hacia la zona del pedroso, para luego kiko, con problemas de calambres, y el que escribe nos desviamos por santiago hacia el milladoiro y calo. El resto del grupo la verdad no se por donde fueron , pero alguna vuelta dieron porque creo que la hora de llegada estuvo proxima a las 3. Un domingo bueno de ciclismo, que demostró que muy mal de forma no estamos, aunque a partir de ahora hay que darle caña con la preparacion de nuestra marcha, una vez que los juveniles esten disponibles, un saludo a todos, carlos

SANTIAGUIÑO/SINGLE

Mañá fría e con pouca afluencia de OEA´S na praza das tetas; a elite no duatlón de Beariz; F.T.P. en carretera; arrancamos 3 OEA´S (José + Kiko + Ito) máis os santiagueses (Carlos + Marcos) e os Bastabalenses (Carlos & O da Orbea (non me acordo do nome)); Despois dos tipicos vaciles pola bici naranxa prestada (que si era de Repsol, que onde tiña as bombonas de butano... )voltiña por cantarana para coller o paseo do rio bastante limpo por certo. Pedaleando ata chegar a subida do Santiaguiño na carretera que vai de Padrón a Rois. A subida un suplicio, moi desfeita pola acción da auga... xa o din os vellos non hai coma o viño que auga o único que fai e desfacer os camiños, que razón teñen.
Está claro que este tipo de subidas tan desfeitas non son o terreo idóneo para as bicis rixidas (que llo digan as miñas cachas). Avitullamento no merendeiro do Santiaguiño, cun soliño que se agradecía. Da gusto ver a xóvenes promesas como o Carlos de Bastavales a ilusión coa que toma as saídas. Esperemos vernos moitísimas máis veces.
Descenso ata Extramundi, esta baixada non deixa de impresionar a tod@s e volta para casa polo campo de golf de Rois. En Bastabales despedimos os dous rapaces e seguimos ata os Anxeles onde despedimos os Picheleiros (Carlos & Marcos). Lavado de burras na gasolineira e faltounos unhas tapiñas... pero polas presas... quedan anotadas para o próximo Domingo.
Particularmente para min foi un dos días que máis desfrutei da bici (supoño que tería algo que ver a situación... case un mes sen sair, pero desfrutei como un anano, si señor).
Sen máis e como din os xuveniles, saúdame sempre.

III DUATLON CROSS BEARIZ

Qué pasa chavales!!? vou a contar un pouco desde o punto de vista de un OEA novato, como se vive esto do mundo da competición... e máis concretamente, vou contar como vivimos Dabiz (veterano xa) Jorge, Isa e eu (Oscarito) como se ve desde dentro.


Entre Dabiz e Alberto (ausente de cuerpo y alma) liáronnos este ano para participar nos duatlóns, e probar como é eso de competir. A fecha acercábase, e o que máis e o que menos, estrenaba. Menos eu, que cos exames e eso... pouco podía facer. Pero non valían excusas, e entre nervios e elucubracións de cómo sería eso, chegou o día.

Quedamos ás 7:45 nas tetiñas, Jorge, Dabiz, Isa, Suso, Fans de Isa, Vicente e Oscarito. Montamos as cousas, e arrancamos... chegamos alá con 0.0 grados, pero co vento que facía, a sensación era matadora. Recollemos dorsais... vemos moito pro, moito tipo fino, pero non nos deixamos intimidar. Dabiz di: joder este año... hay mucho nivel... Eramos sobre 150 personas alí xuntas.

Deixamos as cousas nos boxes, e xa empeza o corazón a traballar inconscientemente. Sube o pulso, o quentamento... tarde mal e arrastro, nervios, máis nervios, e cando nos queremos dar conta, estamos colocados para o que sería a salida da carreira a pe: 5,5km. Pistoletazo. Dabiz que sale diante. Eu e jory, que levabamos un claro plan de correr a uns suaves 4'10min o Km, e despois remontar na bici, deixamonos ir un pouco para atrás... Caen os primeiros Km's, e parece que levo o corazón na boca... non dou quentado, non me sinto cómodo, pero sigo a jory, que marca un ritmo de puta madre. Xa se empezan a ver caer algun cadaver que se cebou salindo... E falando un pouco de todo, encaramos unha subida en asfalto, que xa non me da o inclinómetro para medir tal pendiente... JODER!!! que queimada!!! xa vou rebentao de pernas de subir a merda esa!!


Tocaba a volta picando cara abaixo, e xa me encontro algo mellor, sin perder de vista a jory, dabiz a saber donde andaría e isa por ahi polo medio tamen debía tar. A xente toma todo moi en serio, caras de concentración, cansancio... E chegamos á transicion... eu nunca a entrenei, e non sabia moi ben como facela, pero bueno, fixose o que se pudo e tampouco perdin tanto tempo. Así estaba a cousa cando entramos na transición pa bici: Dabiz de 37, Jory de 58 e eu de 63.

Pero moi enteiros todos, tocaba a especialidad OEA! dar pedal!!! e así foron caendo moitos un tras outro. O circuito a bici, de 7km's era todo subida, menos as baixadas, que eran do máis técnico que podía imaxinarse... e eu sin guardabarros, e todo enlamado... enfin... JUVENIL! e bueno eso, marco de cerca a jory, que volve a ser moi boa roda, el baixaba a fuego, sempre me quitaba un pouco baixando, que eu lle recortaba subindo (el taba sin freno de atrás... ten mérito) e así imos chapando xente ata que atopamos a dabiz, que se iba a acoplar con nos (ou nós con el, segun se mire jajaja). O grupo OEA tira e tira, e eu agarrándome a eles como podo. Chega a ultima volta... joder que mal vou de pernas, esto tame desgastando! non hai un jodido llano para recuperar o corpo! metolle un gel e mentalizome! lo que no te mata te hace más fuerte!...

Ata que na terceira volta, nun dos tipicos adiantamentos baixando a dabiz, jory entra mangao nun puente... e hostiazo que te criou... non foi casi nada, pero rompeulle o ritmo e ibase descolgar un pouco de nós. A ultima volta, moi a fuego entre dabiz mais eu. Pasamos a Isa nunha baixada, taba sufriendo como unha campeona pero cunha sonrisa na cara dandonos ánimos! moitas gracias! falta farían para chegar a segunda e ultima transicion. Chega dabiz, e chego eu detrás, e jory un minuto despois mais ou menos. Segun a clasificacion, eu fixen o 20º mellor tempo en bici, Dabiz o 30º mellor tempo e Jory o 32. Nótase a especialidad.

E para a miña sorpresa... ali taban os Oeas moteros Andres, Juan mais Carlitos, que se acercaran a animarnos! moitas gracias tios! pero empezan cos chistes tipicos... "ahh que non che salen as zapatillas..." "que vas caer!" "a cabeza non para!!" "veña pilla a dabiz!" e cando ainda me tou rindo... xa sale Dabiz todo follao da transicion... mierda! perdín moito tempo! eso foi por non ir a entrenalas!!! salgo a fuego, pero en vez de fuego... fueguillo. Non me van as pernas costa arriba... a primera volta ó ultimo circuito, demoledora, arrastrándome, fatal, jodidísimo, destrozao, sin sentir nada. Pero hai que sacar webos e na segunda xa me atopei mellor, e recortolle algo a dabiz, xa o teño a tiro pero sei que el sólo me está controlando, e si o alcanzo apretaría e joderíame. asi que nada. Entra Dabiz, eu a 10 segundos, e jory a 1 minuto, facendo moi bo ultimo sector. Non dou nin falao, nin respirao, tou cansadísimo e non sinto nada. Levar o corazón 2 horas como o levamos, e a sensación máis dura da miña vida. Con eso xa o digo todo. Ah! que se me olvidaba! o ultimo sector correndo eran 2.5km, e a un circuito... que era monte a través vamos, e que pendiente... moita xente xa subía andando, dureza extrema.

Chegou despois Isa, moi preto de nós, e Vicente levoulle algo mais pero como un campeón acabouno, ainda que se acordou varias veces de Alberto jajaja. Quen pense que os du-cross son para todo tipo de xente, equivócase. Fai falta moitísima técnica, e moita potencia de pernas, e correr medianamente ben para non perder tempo. Pero claro, para acabalo, tampouco fai falta ser un profesional!


Ata agora falei do sufrimiento, pero unha vez duchados todos, tocaba facer balance: Jory e Oscarito, que querían quedar da mitad pa diante, sobradamente conseguido (36 e 33 posicion) Dabiz, que iba a "entrenar" tamen de puta madre. Pero... ISA QUEDOU SEGUNDA NA SUA CATEGORíA!!!!!! NORABOA ISA!!! E NORABOA OS ESFOLA ARROS POR ESE TROFEO PARA A NOVA VITRINA!!!!! había que celebralo! e non sei xa nin como se chamaba o sitio, pero comimos... buuuuuu... en calidad e cantidad. A croca tremenda, e todo a base de bien! Menos andrés, que hubo momento de tensión ca jefa... jajajajaja! (como lle chamou á xente que fai karting? moito me escarallei... xDD) e eso, moitas risas todos en familia e comentando as mellores xogadas, un placer como sempre tar alí todos xuntos. Gracias a todos pola compañía!

E gracias a todos os que non viñechedes, pero salíchedes en mtb como un domingo calquera, demostrando que ós Oeas danos igual todo, con tar de dar pedal. Esperamos repetir para o prox Du dentro de duas semanas... eu supoño que ainda que a miña bici te de camiño a Francia, non chegará. asi que non sei. O resto! animádevos!!!! co nivel de bici que temos, entrenando a carreira podese facer un máis que digno posto!

Sin más, me despito, dejando muchas cosas en el tintero, pero siempre se hace pesado leer cronicas largas... (os que teñan fotos, que as rulen o mail do club porfa)

Un abrazo!!! saludade siempre eh!!!!

Oscarito --

RUTA OEA 2011 (ÚLTIMOS COLETAZOS)

O prometido é deuda. Crónica de outro domingo mais nas rutas OEA. Tomando o cafe como marqueses esperamos ó grueso dos oea´s que pouco a pouco se iban acercando. Hoxe como novidade duas novas promesas do BTT que nos acompañaron a sufrir, caer, rir, pedalear e penso que pasalo ben. Xente noviña con ganas e sen medo... jejeje

Comezamos a ruta dirección alto do Rubial para facer a segunda parte da marcha de novo xa que realmente é unha pasada...e para atar un par de cabos. A subida amena, barullando, comentando xogadas e saludando á xente dos balcóns. Xa no monte os colores cambiaban. Desta vez alargamos un pouco a subida e fomos pola parte larga para facer algo mais de quilometraxe. Unha vez arriba....a baixar¡¡ A trialera nova cada vez da mais xogo e está algo menos dificil pero ainda así é moi técnica. Desta vez cobrouse a vida de Suso....jajaja que atrapou alí onde moitos outros atraparon, pero bueno sen consecuencias aparentes...

Unha vez todos agrupados tocaba merendola. Rapaces lempbrade o importante de sair con comida. Unha fruta (plátano), barritas energéticas e cousas do estilo. Imprescindible. Logo do parón continuamos dirección Macedos polas novas trialeras...pero aquí houbo un grupo de rezagados e coa mala suerte que se perderon.....Suso, Isa e Sergio faltaban e xa iban ala no fondo e nada, non deron volta e quedaron perdidos no monte despois de indicarlle catro cousas. O resto continuamos directos ás trampas onde Carlos, o rapaz novo tivo un pequeno apuro cun cortao jeje e lego Andrés cunha raposeira....Andrés a horquilla non traga todo eh....

Unha vez en Macedos quedaba a parte nova de Pedre e logo Rañalonga cos seus camiños ratoneros e preciosos con algo de auga...pero sólo unha pouca...Alí nos estretivemos un cacho vendo como un tras outro iba pasando polo charquiño, vaia risas....Dende aquí directos hacia Altamira e as ultimas baixadas para xa chegar a Brión e punto de final ó día de hoxe cunha tapitas na de Filiberto. Con mais risas.

En fin. Día agradable, ruta acabada e o próximo domingo algúns dos OEA´S irán a Beariz a competir no campionato galego de duathlon de Montaña. O resto sairá coma sempre.

Un saúdo a tod@s

PD: REUNIÓN XOVES ÁS 21:30 NO AMERICANS.

...jorge...

RUTA OEA 2011 (RECORRIDO FINALIZADO)

Pois por fin¡¡¡ o recorrido da II MARCHA BTT OS ESFOLA ARRÓS - CONCELLO DE BRIÓN está perfilado. Aviso a navegantes.....ide entrenando....Non decimos mais...jejeje

O día amanecía cojonudo para a práctica da BTT e alí estabamos presentes uns cuantos. Andrés, Carlitos, José, Angel, Pato, eu, e dous amigos que so recordo o nome de un....Carlos creo.

Arrancamos dirección Bastavales para darlle o visto bo ó novo carreiro que descubrimos a semana pasada gracias a Tojo e que José xa tiña desbrozao....así da gusto coño¡¡ É un deses camiños con encanto, tanto encanto teñen que te fan ir ó chan xD pero sen consecuencias. Ademais outra cousa no pero auga.....bufff estaban os camiño cheos cheos. Algún ata se tirou a ela e todo....jajajajajjajaj

Logo de facer o primeiro tramo que tiñamos para hoxe diriximonos cara Pedre para poder perfilar o final da ruta pero vaia odisea chegar a ta alá....Chegados a un punto multiples camiños..., un deles cunha pendientaza criminal, claro está, non fomos por el...pero ó karma jodeunos é despois de dar voltas chegamos ó mesmo punto e o que é peor, xD tivemos que subir andando todo o camiño ata a cima do Rubial...José encantado e o resto.....bueno do resto mellor non falar....cada un levabamolo como podiamos e ca bici ó lombo pero ó final todos contentos cando chegamos á cima.

Unha vez arriba había fame e tamén ganas de fotos artisticas e bah alá nos puxemos a quitar fotitos ejjeje vaia risas co cortador de albondigas ajajajajjajajja. O caso e que ainda botamos alí un cacho xeitoso antes de afrontar a baixada do Rubial por onde iba a ruta OEA 2010 ata Macedos.

Arrancamos cara Pedre e alí debemos ter un gafe ou algo porque bumbaaa Juan pinchao. Aire de aquí aire de ala...ahora para arriba...ahora para abaixo....risas por aquí....e a roda sen hinchar, menos mal que nunca te acostarás sin saber algo más e nahh alí lle metemos unha mecha e ala, como Dios. Está claro que É TODO FÍSICA xD

Logo do altercado seguimos por camiño de ruta e solo decir unha cousa....ó final da ruta moi moi moi wapo e non se fai extremadamente duro. É parecido ó do ano pasado. E con auga bastante asegurada e sensacións fuertes tamén....jijijij.

O día non estaba completo e pummmm rebenton da miña roda de atrás. O carallo e nunca visto é ver como se meteu un pao dentro da camara¡¡¡ cuidao ehh Hai testigos...E nada cambiamos e para casiña sen poder desfrutar das tapitas. Unha mañan perfecta que facia tempo non había. OEA´S salide na bikeee non sabedes o que vos perdedes¡¡¡¡¡

FOTOS

Un abrazo a tod@s.

Un saúdo

...jorge...

ATENCION SOCIOS¡¡

INFORMAMOS A TÓDOLOS SOCIOS, QUE O ANO PASADO TIÑAN LICENCIA CICLOTURISTA, PASEN POLO AMERICANS PARA COMPROBAR UNS DATOS IMPORTANTES PARA TRAMITAR AS NOVAS DE ESTE ANO.

POR FAVOR IDE O ANTES POSIBLE. MOITAS GRACIAS

PROBANDO RUTA OEA 2011

Primeira saída oficial dos OEA´S neste 2011. Faltaban algúns pero xuntámonos un bo grupiño. Na praza respirábase bo ambiente. Roupa nova para Suso y cia. Había moita carallada tamén comentando o que dera de si a entrada do ano....que sempre da xojo. jejejeje. Esperamos un pouko polo juvenil Oscarito que se quedou durmido e arrancamos que xa nos collería.

Hoxe non había discusión, o percorrido sería a primeira parte da ruta Oea 2011. A comisión de xuices do COI estába xa con papel e boli para apuntar detalles de todo....(xa falaremos dos xamóns eses...). Arrancamos direccion Os Anxeles e dende alí xa nos encamiñamos. Ata a igrexa de Batavales todo correcto. Jiji jaja, moi bonito, moi ben. Unha vez na igrexa xa cambian as caras...e os comentarios....jejejej. Xa empezaban a formarse grupetas e os cambios saltaban.

Seguimos subindo para poder encamiñaras primeiras baixadas...e os primeiros topetazos....

Primeiro un servidor que saltou por diante da bici....por ir demasiado amodo e despois Carlitos....SIIII, leedes ben, Carlos caeu, atrapouu jajajja pero está ben ehh que Andrés foi pronto a preocuparse por él. jajaja Seguimos baixando e había moitas papeletas para que foramos ó chan pero bueno ainda aguantamos. Desvío novo hacia o punto de encuentro numero 1. Un par de equilibrios, riachuelos, pedras, saltillos e ala. A comer algo. Alí vimos unha cousa que flipamos.....Desde cando os cans comen.......(mierda????) jajajajja

A verda é que nos flipamos....nunca tal viramos. Seino, é un pouco escatológico pero non se ve todolos días esto. xDDDD

A partir de aquí comeza a nova subida do Rubial. Diferente á do ano pasado pero mais divertida verdade???

Eso sí, algún que outro volveu atrapar por culpa de algunha pedriña que se puxo rebelde....o día estaba para eso, xa dixera Carlitos que iba traer o casco vello que tiña pensado caer hoxe...jejejjej e acertou.

Pero eso que de momento non hay día que non vaia alguén ó chan....miedo me da. Subimos en grupillos, cada un ó seu aire e con paciencia para chegar arriba e comentar a xogada e rajar un pouco de quen inventou de ir por ali.....xD As pedras quedaron xá marcadas coa cor OEA jejeje

Unha vez arriba uns tiraron por carretera para casa que era tarde e outros continuamos pola baixada da casa encantada. Cousa chula chicooooo, ainda que póñense de corbata de vez en cando sobre todo con algunha pedriña suelta...pero sen consecuencias. A casa encantada non defrauda. Pinchazo de Angel e 15 minutos de descanso. xD Logo seguimos e fixemos unha pekena variante na baixada para ir a dar directamente ás casas de Macedos e penso que vai ser o mais indicado....vendo o que se fixo de atrás.... Dende aquí para casiña que xa era tarde e a primeira parte da ruta queda bastante definida xa. E supoño que a xente quedou contenta co que lle tiñamos preparado....Ahora que fale o COI....jejejjeje

Está claro que a ruta vai a ser dura, xa o digo ahora, pero entrenando algo faise. Tamén o Soplao é duro mais se vai alá a proposito a facer a marcha xDDD O caso. Salud e suerte e a entrenar¡¡¡¡

Un abrazo a todos¡¡¡¡

...jorge....

P.D: fotazo