RUBIAL (previa ruta OEA 2012)

Pequeno perfil da ruta oea, ainda quedarían 2 ou 3 picos

 Estás tolo¡¡, pero ti que pensas¡¡, esto é unha animalada..., temos que cambiar o recorrido.... etc etc etc jjaja esto foi todo o que se escoitou durante a mañán mentras enseñaba o posible recorrido da ruta OEA 2012 á xente do club jajajja. 

Saída dende NY (vaia publicidade é Santi jeje)

Bastantes valientes na praza das tetas para afrontar o que sería unha ruta trankila pero durilla. Saimos dirección igrexa dos Ánxeles para subir por zonas xa conocidas e afrontar a primeira semi coronación do Rubial. Todo ben ata aquí, grupeta unida e sen demasiadas diferencias entre primeiros e últimos. A todo esto...uníronse dous Botafumeiros jejej Vicente ca nova montura dun OEA, a scoot de Suso, e o irmán de Ángel (joyero pa´los amigos jeje). 

Coronamos e hacia abaixo ata preto da zona do segundo avituallamiento. As dúas trialeras están impresionantes, ten que pasar a comisión de obras públicas dos OEA´S a parchear un pouco a primeira trialera pero nada...todo entra na partida do ano pasado jajaj. A segunda trialera está moi chula e transitable 100 %. Dende aquí coma tiros pola baixada de siempre que bordea o Rubial. que chulada dios....Chegados ó punto final da baixada onde siempre esperamos, decidimos non facer a costa da segunda semi ascensión, xa que quedaba moita noveda aínda por ver. Seguimos dirección 2º avituallamiento entre risas e bouramientos varios da xente xD. 

Na iglesia de S. Miguel da Costa avituallando

Xa non se baixou cara Rois e decidimos tirar para arriba e baixar ata San Miguel da Costa (zona nova) e dende aquí facer a subida estrella da ruta de este ano. Ascensión de 5km onde máis vale ter boa técnica que forza....(e ter unha doble axudará moito jeje). Zonas novas, antes non vistas, que ainda que duras, fixeron as delicias de todos aínda que se cagaron en min moito jaja). Unha vez arriba de novo escoitei de todo, que se tas chalao que si esto é imposible....E bueno a verdade e que nos saltáramos bastantes cachos e xa levávamos 20 km....pero bueno que ó final sei que vai gustar. 

Dende o alto do Monte, para abaixo coma tiros para probar o novo descenso. Cobrouse algún OEA jejeje pero sen consecuencias...e ahora si que as caras delataban unha enorme felicidade e incluso querían volver subir. Teño que reconocer que é unha pasada....juju. 

Xa en Macedos houbo xente que tirou por carretera porque eralle tarde e o resto por Rañalonga para facer a baixada dos cabalos e tirar para a de Pepe King a tomarlle a tapiña. AHH, e en Pedre atopámonos con Suso na moto, que andaba a rutear pola zona. xD

Logo da Tapita, cada un para a súa casa e penso que cunha boa sensación aínda que non o queiran reconocer. xD

O recorrido deste ano podo decir que será esixente e con....50, 55 km.... subiremos 3 veces o Rubial....case, e baixadas im-presionantes. Esperamos non defraudar ós bikers máis esixentes e poder seguir ofrecendo unha boa marcha ;)

O próximo domingo más y mejor. Xente a Candean, e o resto a pedalear pola zona.

Na de Pepe King, a metade da comitiva jeje

"El éxito es hijo seguro de la perseverancia y firmeza en el trabajo"  |||  JoRy ||||  Saúdos

I KDD BTT OS DO MONTE BRAVO

Perfil do recorrido desde Bertamiráns ida e volta

IV Du-cross Beariz

Que tal o finde chavalada? Saíchedes? (supoño que si.. jaja) Pois o Pekeno, Suso, Cesar e eu fomos intentar o Du-cross de Beariz! Saímos cedo, as 7:40 recollemos o Pekeno e puxemonos rumbo a Beariz, xa que hai unha boa tirada ata alá pero entre chistes e anecdotas de rumanos, rusos e derivados que nos comentaba o Pekeno fixose amena a viaxe.

Chegamos alá con tempo, con demasiado, entonces que se fai nestos casos? CAFÉ. Alá demos volta  a buscar un bar.

 Xa de volta no pabellon, fomos polos dorsales e preparamola maquinaria. Pouco despois chegou Suso (como non, xa estaba estirando jaja). Empezamos a correr para quentar, ainda que con frio e ca chuvia eso era un congelador de tamaño industrial! E sen darnos de conta xa estamos preparados para sair.

Saímos, todos salen a un ritmo bastante alto, o Pekeno e eu quedamonos contra o fondo, Suso e o seu compañeiro (Cesar) van tirando para adiante. Encontrome ben, o Pekeno non tanto, tiña gripe e o tipo iba morrendo!

Encontrabame bastante ben de forzas, e o Pekeno quedárase atrás antes de entrar a lameira toda do monte. Eu iba ben de forzas e ánimos, pero o entrar no 1º sector de monte, torzo o pé cunha pedra! Merda, merda, merda con ben que iba.. pero bueno co tecnico e duro que era o tramo a pe non era moi dificil que algo así pase. Intentei acabar e chegar a transición.

 Cheguei, mirei para atrás, nin rastro do Pekeno, decidín probar na bici haber se aguantaba o dolor. Empecei na bici, parecía que o dolor non iba a mais e aguantábase. E que decir do circuito en bici, baixadas con lama, moooita lama, e subidas largas e rodadoras.

Chegando a subida larga o dolor empezou a aumentar, paraba sacaba a bota, calcetín, facía de todo pero nada, acabei a 1ª volta e tiben que parar porque non aguantaba o dolor, a 10-15 minutos chega o Pekeno moi mermado, para e di “Ata aquí chegei”.

E alí quedamos dous novatos, con cara de parvos, pero mais que nada con rabia por non poder acabar.

Fomos os 1ºs e a auga estaba fría asique para os últimos xa non quero pensar, ainda que o compensou o chocolatiño quente que nos deron. Pouco despois (50 minutos jaja) Chegou Suso a meta, todo sobrado, ainda que non paraba de repetir “É dura eh, é dura” jajaja Despois de chegar Suso chegou o seu compañeiro, Cesar.

Duchados e limpos comemos algún cacho de empanadaca e para a casa! Jaja

Espero que fose bo de leer! Andar con sentidiño! ¡ ! ¡ !

Un saudiño, Carlos T.

quitando a carbonilla por Ames

Ai se eu te Papo!... todo a mañan de Domingo con esa canción pegada por culpa de algún cantamañanas. as 9:45 arrancamos das tetiñas (nótase que faltaba dabiz). Animales: Juan, Andrés, Ito, Panchito, Carlos avogado, Pato, Kiko e Oscarito que escribe. Harry (suso), Carlos-T e Pekeno, en Beariz, esperamos crónica. O destino era Milladoiro e alrededores, pero había pereza de ir ata tan lexos para perdernos, e a mañan era fría e chuviosa.

Así que entre algunha que outra discusión típica, poñémonos dirección Marcha de Ames. Chuvia, frío, e máis frío. Empezamos quentando e falando. Sin moita novedad, solo destacar un grupo de gaseosa en cabeza con Juan, Kiko e Panchito dándolo todo desde o KM-0. Primeiras costas e xa entramos en calor. Todo bastante ciclable.

Seguimos rodando e xa nos desviamos do trazado preestablecido, un clásico-OEA. Evitamos o río, que non taba dia pa ir á troita. E nesto que Pato, que estaba probando a 29, que fixo as delicias de todos, cédella a Juan, que a proba no llano... e como iba... (non sei se eran as 3pulgadas de máis ou que Juan volve ás andadas...) O resto tratamos de seguilo... algunha que outra baixada, velocidad... e chegamos a tapia.

Reagrupamiento en Tapia, e aparecen un amplio grupo de mtbeteteros ou como carallo se diga, (non me acordo de que club eran, que alguén ilumine) e tras intento de fusión finalmente non hai pacto e cada un polo seu lado. Nos ó noso... Juan marcaba a ruta, que disque conocía moi ben aqueles... camiños. Despois de algún que outro rodeo, e de saludar a Sergio, aparecemos en Covas. Despois nin puta idea de por donde fomos, eu tampouco é que sexa un orientador nato jajaja, pero según os expertos, tabamos na falda do Mercuto.

De tanto que subimos, eu pensei que tabamos na cima, pero resulta que a duras penas conseguimos chegar a ameixenda... cando cae unha boa tromba de auga. Como auténticos gitanos, montamos un campamento ó lado dunha nave, e tomamoslle os tentenpiés. E claro, como suele pasar, enfriamos nós mais as cabezas: que si ó pedroso, que si ó instrumento, que si a coristanco... enfín, o mellor era ir tirando po Val e parar nalgunhas tabernas... jajaja.

Aquí colle as riendas o autónomo máis conocido da redonda: Panchito. E bueno, meteunos por unha merda de camiños, para qué engañarnos, unha PUTA merda de camiños... pero cando a cousa non prometia... aparece de la nada unha pedazo de baixada.... uffff e como baixamos! aquelo era un espectáculo. O mellor do día sin duda, queda gardada para proximas salidas. 

Xa sin adrenalina no corpo, e entre moitos cazadores que se viron toda a mañan, reagrupamos diante dunha antiga taberna, que conocían Pato e Panchito... pero daquelo solo quedaban dous vellos e moitas historias. Botamos unhas risas con eles, e entrounos ganas de taberna pero de verdad, así que... Alto do vento! como siempre, a toda hostia, como fan os OEAS pa volver pa casa.

Tapita e risas outra vez, con algo de frío eso si. Era a 1, así que pabaixo, que quedaba o xa archimítico descenso de aldea nova, que sempre promete. Deixannos kiko e carlos, que baixan por carretera. O resto agrupadiños polo monte e a todo meter. CANDO un pino caído cortanos o rollo. Paramos para sortealo... e... ATAQUE DE PATO! merda! a jodelo! e salimos todos, saldándose o ataque con algún que outro cuerpo viviente... e chegamos a aldea nova propiamente dito. Eu sei que baixo ben así que adianto a todos a toda hostia antes de meterme en monte cerrado.

Eu vou diante, e casi atropello a unha parella que iba paseando ós cans... e detrás viñan os miticos ito juan etc... e desto que chego abaixo ó cruce... e escoito berrar a todos... e eu pensando... qué pasaria!? nesto que vexo salir un can a toda hostia todo cruzado salindo da curva... Resulta que fixera o descenso con nos! e o carallo... E QUE ADIANTOU A ALGUN BAIXANDO jajajajaja Xa temos fichaje! (pekeno, xa non eres a mascota do club! xD) e despois de esperar a que viñeran os donos en vano, decidimos que a naturaleza seguira o seu transcurso (marchamos). Lavado de bikes nos ánxeles e para casa.

Boa ruta e moitas risas cos detalles como sempre, e entre a diversión, 40kms máis para as pernas, xa empezamos a desoxidar, xa empezamos a mallar... a ver si ahora arrancamos de verdad. Eso es todo amigos!

Oscarito!!

POLO RUBIAL EN BUSCA DE CAMIÑOS

Despois dun largo descanso de Navidad e de suspender as celebracions previstas para este dia, arrancamos puntuais camiño do Rubial un bo puñado de oeas, pois hai que ir pensando no novo recorrido da marcha OEA para 2012. Tamen se acercou Isa que nos acompañou un cacho e despois abandonounos para ir traballando para a kdd femenina que temos prevista.
Con ese animo e con ritmo tranquilo fomos acercandonos as sorpresas que nos tiña preparadas Jory, non vou dar moitos detalles por se se aproveita algo...pero resumindo foi subida e mais subida seguido de algunha subida, jajaja (debo estar moi mal de forma que non se me olvida o que pasamos). Unha vez que Jorge se cansou de coller camiños cara arriba empezaban as sorpresas agradables moita baixada con algunha nova trialera que non coñeciamos a maioria, (este Rubial por mais voltas que lle demos non deixa de sorprendernos). Baixamos ata a zona de Rois e de ahí fixemos a subida da primeira marcha hasta a primeira caseta.
Neste punto e despois de reagrupar o pelotón, vendo a hora que era, decidimos non coronar e baixar ata Macedos rodeando o monte.
Desde Macedos pouco mais uns baixamos por carretera para atallar e o resto con ganas de festa ainda subiron a Pedre para baixar por Boullon.
De ali cada con quen veu e ata domingo
En resumen corenta e pico de km., e moito en limpo para a marcha (polo menos para mi)

Coma sempre un placer, compañeiros