CAMBIAMOS DE DOMINIOS.

Xa sabades, a partir do 1-1-13 este blog quedará en desuso e toda a información OFICIAL e ACTUALIZADA estará nas seguientes páxinas que rogamos actualicedes. 

GRACIAS.

FACEBOOK OEA (os esfola arrós bike) 

WEB OEA (www.osesfolaarros.com)

 

BLOG OEA (www.osesfolaarros.com/blog)

  

 

NADAL OEA 2012 NO RUBIAL

VER CRÓNICA OEA DO NADAL

(PINCHAR NO TEXTO)

Quedada en Val do Dubra.

Plaza das tetas, 8:30, habíamos quedado 6 OEAS, Juan, Pato, Pachito, Jory, Ángel y Yo.

  Nos encaminamos en los coches hacia Bembibre, marcaba 2 grados el termómetro, unha rasca do carallo, chegando alí sobre as 9, encontrando outros bikers, algún cabra, algún ultreias e os susodichos do  Val do Dubra. Cando chegamos o termómetro marcaba 4grados menos, vaya rasca, o campo de fútbol blanquiño coma a neve. Ás 9:30, encamiñámonos por camiños desconocidos para nós, rodadores, sen subidas duras e o terreo xeado ( moi duro ), alí pinchou un biker nos primeiros kilómetros, e houbo intercambios de opinións, que si frío, Panchito que quita a tableta de chocolate, non sei que tería, pero andadios, doume moita vitamina.

   Subindo camiños e primeira baixada, chula e fenomenal, rodando despois uns kms pola beira do río, para salir a Portomouro, e continuar xa, a segunda parte do recorrido, con máis subidas para quentar un pouco antes do tramo final, onde si que había uns repeitos, que picaban un 25 % ou máis; para afrontar un tramo rodador, antes de afrontar a baiaxada final, baia baixada; rápida, jn do grupo partéuse en anaquiños, chegando a Bembibre, a tomarlle unha birriña e intercambiar opinións.

     Pdta: día agradable, compañeiros agradables e ruta chula, para repetir; sen percances de importancia, aínda que houbo algún abandono; chegada aos coches e volta para casa.

         SAÚDOS

A X do noso patrocinador no aire

Kiko sabía que non nos ibas a fallar, pero defraudachesme ca crónica ehh jajajajajaj hoxe era o teu día¡¡¡ tiñas que falar un pouco mais polo miúdo o que dou de sí esta KDD que vai xa pola súa segunda edición. A intención é que volvades polas nosas terras ehhhh 

Desde o meu punto de vista (JORY), apetecíame moito volver pola zona do Val do Dubra, e si que é un val eh.. dou fe. Nada mais sair cun frío de cojones, e logo de facer un par de subebaixas para quentalo corpo, fumos en busca do sol, dirección Portomouro e a beira do Tambre, por onde foramos da outra vez. A verdade é que ó principio había bastante pista asfaltada pero bueno na segunda metade cambiou a cousa. Hoxe Kiko foi un ANDADIOS¡¡ hai que reconocelo. Foi coa cabeza todo o tempo e vaia cabeza de carrera, Brandán entre eles... Ahora fóra caralladas, se segues andando así mais de un vai ter que apretar as tuercas para joderte no monte ehhh. 

A cousa foi de camiño en camiño e baixadas non houbo moitas nin moi longas pero as que había disputábamolas a muerte. Houbo sempre un ritmo moi cómodo para ir falando e o día acompañaba, cunhas temperaturas moi agradábles. Ata a metade da ruta a cousa estaba tranquiliña pero pronto a sangre comezou a ferver, seria cousa da cantidade de roupa que levábamos que agora sobraba e para que non tivéramos frío os amigos do Val do Dubra metéronnos unha subidaza que CUI - DAO, picaba e picaba para arriba e veña platillo e veña chepazos juju. 

unha bonita foto do comezo da ruta (-2º)

A partir de aquí llaneamos polas alturas e todos íbamos con ganas de festa e de apretarlle ás bielas, de eso pode dar fe Panchito que viu como dous misiles lle pasaban pola beira nunha zona de charcos e ohhhhhh AUGAAA¡¡¡ jajajja que risazas, o chaval quedou coma un pito jejeje

Logo de case 40 km sólo quedaba baixar cara Bembibre de novo e tomarlle uha chiquita no Hotel Camiño de Santiago onde os amigos nos invitaron e degustamos un rico polo e algo de zorza. Todo moi rico moi abundante. 

Dende o CLUB CICLISTA OS ESFOLA ARRÓS queremos darvos as gracias polo trato recibido e que estivérades tan atentos a que ninguén se quedara atrás nin nada. Fomos moitos os que fixemos a ruta, pronto fotos e algún video da GO PRO, o do final promete ehhhh, vendo a Juan Leis e Brandán dando chimpos e baixando a tumba aberta jojo. 

tomándolle a chiquita, xa víamos borroso ajajja

O dito, un placer e esperando a vosa visita. Tamén decir que conocemos a outros bikers do Ultreia (xunto con Raul que marchou co frío pff) e algúns das cabras que tamén se sumaron a esta ruta. 

SAÚDOS JORY

VER CRÓNICA E MAIS MATERIAL DA KDD NA PÁXINA WEB OEA (PINCHA AQUÍ)

PD: "Dende aquí quero darlle as gracias á boa capacidade de reacción de Guillermo de Portomouro e do camionero do leite por frenar a tempo e non ter que lamentar un gravísimo accidente... pfff ajajjaja ahora rimonos pero acojonamonos ehh"

COMENTADE¡¡¡¡¡¡¡¡ QUE XA SABEDES O QUE PASA SE NON EHHH  JEJE

SANTIAGUIÑO INVERNAL

Outro domingo máis e, coma sempre, uns cantos OEAs saímos da Praza da Mahía, rumbo esta vez ao Santiaguiño tal e como marcaba o noso calendario.
Alí nos xuntamos: José, Andrés, Juan Americans, Pato, Taboada Pai, Carlos Avogado, Adrián, un amigo de Adrián, o Home de Negro e máis eu.

O día era moi frío, o termómetro non pasaba de 1ºC en Bertamiráns, así que, imaxinádevos á beira do río no camiño cara Padrón.

Como chovera moito os días anteriores, José, que era o que ía comandando a saída, decidíu ir a maioría do camiño por pistas e camiños en bo estado.
A verdade é que, o camiño de ida foi moi suave, todos falando do tempo, de roupa e dos compañeiros que normalmente non faian pero que, xustamente
este domingo decidiron quedar en casa, é dicir unha procesión de auténticas “Marujas”.

Así chegamos preto de Padrón, creo eu (pois non teño GPS nin real nin virtual), alí pasamos por un campo totalmente cuberto de cascas de mexillóns, ¡menudo cheirume!, a verdade non coñecía ise xeito de mellorar as propiedades da terra, pero alí estaban Andrés e Juan que me ilustraron (para quen lle interese, e non puidera oir as explicacións dos agrónomos do clube, aquí tedes este enlace que explica os beneficios da casca de mexillón).

A verdade é que pronto chegamos ao comezo da subida ao Santiaguiño, o primeiro tramo estaba moi mal, tanto que tivemos todos que botarnos a bici ás costas e subila a pé.

Logo a subida facíase dura pero ciclable, aínda que algúns decimos botar pe a terra de vez en cando, por iso de coller algunha seta…

Xa arriba reagrupamento e oteada ao horizonte buscando montes coñecidos: que si Rubial, que si Pico Sacro, que si Pedroso, que si Everest… todos veían
algún monte coñecido.
Agora tocaba baixar, fíxome gracia ver como os compañeiros recordan as baixadas asociándoas con quen caeu nelas… esta recordábana ben.

A media baixada paramos no mirador a tomarlle algo, mirar a paisaxe e sacar unhas fotiños… algo rápido, que aínda que xa saíse o sol seguía a facer frío.

Unha vez rematado o avituallamento, rematamos a baixada e xa comezamos o camiño de volta, esta tamén a realizamos por pistas pero cruzando agora o campo de golf.
Alí puiden comprobar que, como di Oscarito, todos os xogadores de golf levan unha mochila cun pantalón de recambio (“Por si hacen un hoyo en uno”). O camiño do campo de golf tiña uns charcos enormes enormes, polo que aproveitamos, como non, para falar de botes, veleros, zodiaks, etc.. Juan, a voz experta nesta materia nos foi poñendo ao día en temas de nautica.

Xa todos tiñamos en mente chegar, a hora prevista eran as 13:00 pero aí apareceron as avarías do día, primerio á bici do home de negro se lle meteu o cambio nos radios e, logo, a José se lle pinchou a roda traseira… nada importante, pero bueno, isto fixo que chegásemos a iso das 13:30 á gasolinera, pero non sin antes pasalo súper ben polos camiños da beira do río.

E nada máis, lavado de bicis e cada un para a súa casa… Un domingo OEA moi moi tranquilo.

Saudiños a todos, e para os que non viñeron un poema de Rosalía, como non!!
Manuel V.