A catro bandas

Correcaminos: kiko, Pato, Angel e Rodrigo

Km: 80 +ou-.

O dia comezaba moi gris, aqui un servidor quedouse durmido na praza agardando polos seus compañeiros de ruta, ata que o grito de guerra do incombustible Kiko o fixo acordar. Ao segundo xa apareceu Pato, e ali a deliberar o ruta de oxe, que si suabe que si rapida. Total arrancamos os tres a vista de que non se nos unia nadie mais. Chegando a altura do Americans aparece Angel por detras, e ali dixoo ben claro, "eu non quero forzar que me esperan os Soplados!". Ala camiño de Noia por Urdilde di o guapo de Pato:"Carallo tades subindo ben rapido"ao que obtibo resposta de PS:"Este non sabe o que e subir rapido" jjejejeje. De Noia fumos subir un porto que a min persoalmente me gustou motisimo. Moi boas vistas, mellor asfalto, casi sin coches, só un tractor e un vello berrando coa sua patrona...larguillo e algo duro pero a fin de contas precioso. De aló cara Padron ata Blanco Villar a mercar liquido antipinchazos e, coma non variar a mirar bicis!e ali falando e metendose comigo aquela señora tan afable que creo sera a muller de Blanco Villar sobre a miña pel de galiña. De padrón todo por dentro ata sar a altura do Escala onde estaban reunidos a pera de coches dos equipos ciclistas participantes na Volta da Ascension, e onde a tentación de "mangar" unha desas pedazo flacas se fixo patente. Ali na Picaraña atopamos a Carliños e dixonos "acercadebos ao meu traballo que tamen esta Oscar", cousa que nos xa tiñamos pensado facer. E entre piques no Faramello chegamos ali a Disprex ou Ducan e falando se o papel de liar se vende ou non e o agasallo dunha jalletiñas e a despedida do PS do seu tio e desexandolle sorte a Angel e a Carlos o peloton dividiuse quedando Angel e Pato cara Bertamiranse Kiko e un servidor cara o Milla.Un bo dia remataba para estes catro matados que comparten a paixon de bici e de pasar un bo rato cos amigos

PD Sen fotos outra vez!!!!Moita sorte aos do Soplado, por orde Alfonso, Angel, Carlos, Suso e Xuliño; os nosos valientes combatintes das duas rodas que se enfrontaran as adversidades de Cantabria. Só eles teñen o poder para conseguilo. Moitos o intentaros e pereceron, os nosos valientes nunca xamais se rendiran.Ala a deixar o pavillon ben alto!Sorte

Saudos PS