I Duatlon cross Maside

Hola amigos! o pasado domingo día 13, xuntámonos en Maside uns 170 participantes, para facer a 3ª proba do Camp. galego de Duatlon-cross. Da comitiva iba Jorge, Isa, Oscarito que escribe, e Suso en calidad de apoyo logístico, entrenador, motivador, reporteiro e gran amigo.


Como sempre, toca diana ás 7:00... cómo chovia! quedamos ás 8 menos algo, e poñemos rumbo Maside. Máis e mais chuvia, e bueno... para encontrar maside, poñemos todos os GPS a funcionar... xa nos escarallamos antes de chegar! jajajaja. Recollida de dorsais, tomarlle o cafecito, organizar o material todo, bici a boxes, etc... despois de non ser un novato estas cousas xa parece que se fan de rutina. A organizacion neste sentido moi ben, a speaker animando nos momentos previos, e cunha carpa para evitar que enfriásemos antes de empezar.

Isa mais eu descansamos no coche, que ainda imos con tempo. Jorge xa taba quentando, notábaselle que quería facer algo neste duatlon. Salimos a quentar e molladura. Reconocemos o circuito e facemos cábalas... Isa quería acabar, Jory top-30 e eu, consciente da semana que pasara... conformome con acabar da metade para adiante.

PUM! pistoletazo de salida! arrancamos a correr 6000m, o ritmo é bo porque se empeza en baixada. Eran dúas voltas, e tiña zonas técnicas de subida, e tramos de barro, que había que solventar sin caer. Sigo a jory na primeira volta, na segunda xa levanto o pe, que o ritmo era demasiado para afrontar a bici con garantías. Isa detrás aguanta como unha campeona.

Collemos as bicis, boa transición, tocaba remontar, pensaba eu, pero o dia non acompañaba... Subimos a primeira e única costa arriba de asfalto... e... oh sorpresa... cando entramos no monte... CICLOCROSS!!! jajajaja aquelo era indescriptible... barro e mais barro, un entorno chulísimo, precioso, técnico, agarraba a roda en todo momento, dabas pedaladas no aire, as costas con algo de pendiente había que baixar da bici, ninguen as daba subido. Pura esencia de monte. E bueno, eu que iba algo crecido, rapido me acomodei... adiantar era moi jodido, e ibanse moitas forzas intentando trazar, asi que en todo momento centreime en manter a posición. Jorge polo que me comentou, foi a fuego, fixo un moi bo papel na bici. A Isa pasoulle factura a dureza, e taba entalada de frio, e na segunda volta optou por abandonar, pero coa sensacion de habelo intentado con todas as suas forzas. Hai que decir que as chicas facían o mismo que os tipos, o cal é unha auténtica animalada... jajaja

E a verdad e que fixo ben...Porque eu na bici congeleime, levaba as mans algo moradas... intentaba movelas pero nada... dunha das veces que bloqueei a horquilla, xa na din desbloqueado... A trasmision da bici taba en horas baixas, toda embarrada, habia que tomalo con calma nos cambios. E asi chegabamos á segunda transición! Jorge iba moi ben, e eu a verda e que non me desfondei, taba ben de ánimos. Tiven un pouco de jaleo para quitar o casco, non sentía as mans, pero polo resto ben.

A patear! o ultimo sector, fagoo ben, pero deronme calambres nos cuadriceps, algo desconocido pa min... pero bueno, afloxei un pouco e fun indo. Así ata acabar os 3000m a pe, e entrar en meta coa sensacion de non habelo dado todo, pero porque non me acabei de sentir comodo en todo momento. Fixen 58. Jorge moi ben, acabou de 29 como un campeón. Asi que objetivos cumplidos, e o de Isa tamen, porque o intentou ata quedar exhausta.



Ah, gracias a speaker por animar en toooodo momento, e a xente dos cruces por dar esos ánimos que no momento non se agradecen por estar coa forza xusta, pero que mentalmente se pensa... "joder, veña, teño que seguir", e tamen á xente do pueblo, que tivo un comportamiento 10, animando pese ó dia de perros que facía. PERO A AUGA FRIA NON MOLA!!! (pero sabemos que eso é dificil de solucionar... jeje)

E sen máis, volta para a casa, unha boa mañan de domingo, si señor. Dar as gracias a Suso e Isa por axudarnos ós juveniles, pero sobre todo a Suso, por sacrificar algunha que outra salida de domingo por nós... gracias tio!

Ahora sólo queda o ultimo escollo... POIO! e alí taremos Jorge, Angel, Kiko, Martín, Ito e Oscarito, representando os Os Efola Arros, para que non se diga que non lle damos a todo! A entrenar!!!!

PD: saludade siempre eh! un abrazo!!

Oscarito! --