EDR 2011

EDR 2011

Bueno amigos, como xa sabedes este fin de semana foi a EDR, a que fomos 2 OEA´s (Adrian e o que escribe) e meu pai. Adrián chegou as 7:30 o pavellón dende onde se saia, en cambio meu pai e eu fomos o sabado a tarde noite e durmimos en un hostal alí cerca (máis tempo para durmir jeje).

O que iba, a ruta comezaba ben, sen colas para a recollida de dorsales, un agasallo, etc. A saída tomámola relaxada, por asfalto, ata que chegamos o monte que se forma un colapso criminal!!. E así o

s 3 primeiros km´s mais ou menos, e para máis disgusto doume conta de que levo un dos pivotes do amortiguador de atrás jodido, pero tería que aguantar...

Logo os 2 seguintes case todo o mundo a pe, xa que nos meteron por unhas pistas de descenso onde era moi complicado subir encima da bici e co colapso formado ainda menos. Pasados esos km´s empeza a baixada e a fuego dentro dos limites jeje.

Acabada a baixada chegamos o nivel do mar, rodamos en llano por unha pista bastante boa e con vistas moi chulas e volta a subir ata o primeiro avituallamento líquido.

Despois de reagruparnos veña tramo libre, salimos fortes e seguiuse así ata os ultimos repeitos onde a xente non era capaz de subir e obligábate a botalo pé, e chegada a cima do monte Faro. Outra baixada por uns camiños impresionantes e estreitos. O acabar a baixadiña sería un continuo sube e baixa ata o avituallamento principal. Como e bebo algo e reagrupamento de novo, encontrome con meu pai e logo con Adrián.

Parloteamos un pouco, e sorpresa, outra rotura, desta vez na bicicleta de meu pai, a horquilla non baixa nin a martillazos, terá que ir con ella rígida logo. Salimos do avituallamento por un paseo por delado de unha praia e como bos OEA´s dando un pouco a nota jeje.

Volvemos a subir desta vez os 3 xuntos, cando de pronto vexo que só levo a meu pai detras, e Adrián? Sabe dios onde anda o rapas. Bueno, nos tiramos para diante, ibamos moi ben de forzas, chegamos a uns repeitos bastante inclinados onde todos baixan da montura, nos probamos a subir e subimos, e despois volvemos a un continuo sube e baixa.

A falta de 10 km´s para a meta avisei a meu pai de que eu tiraba para diante, como era camiño rodador e bastante rápido habia que ir en plato, e así fun, en plato chapando a todos que habia ata chegar a meta. Da meta fun o pavellon para ducharme e cal é a miña sorpresa? Adrián estaba saindo do pavellón xa duchado e ca bici no coche! E eu pensando “cando me pasou...?” jaja

En definitiva, un bo día, con un bo paisaxe de non ser polos colapsos, pero sendo a 1º deste club non hai queixa. Espero que se vos fixese bo de leer este bloque de palabras.

PD: próximamente subirase un video con cámara on board! jeje

Un saúdo.

*Carlooos*