lunes, 23 de julio de 2012

XII Triatlón cidade de Pontevedra.







PUM! pistoletazo de saída! como a vos, así me colleu a salida do tri de Pontevedra deste pasado Sábado. 14:50, sol de justicia, neopreno que me fai derretirme nos momentos previos á natación. Pero nun abrir e pechar de ollos, xa estábamos os valientes dirección á primeira boia. 

Máis que nadar, como sempre, a hostia limpia. Esta vez a premisa era clara: forzar e sair bastante adiante. Nos primeiros metros un rapaciño dos que nadan a dios, dame un codazo e quítame as gafas. Vai ser interesante. Rezágome un pouco e quedo en terra de nadie. Vamos! apreto e consigo chegar detrás do primeiro grupo, de 13º según os tempos.

Transición. Corro como un pato. Chego a bike e inicio rutina. Había decidido facer como en Poio e correr os 10 metros de transición coas zapas postas en vez de montalas a lo "pro". Error! había que correr máis de 100metros porque nos fixeron dar a volta toda por fora. Ala van as calas Keo po carallo e con elas uns valiosos segundos. Non me desespero porque sei que ahora empezaría o bo.

Pasanme dous na transición. Vou de 15. Apreto en bici e vou pasando xente. Rodei en solitario en todos e cada un dos 10km mentras adianto oponenetes ata que cheguo á cabeza. Diviso ó trio que comanda e son 3 chavales a relevos. Non é a miña guerra si quero correr medianamente decente asi que os últimos metros afloxo. Vou 4º.

2ª transición. Baixada da bici a lo pro pero cas botas. Casi me escarallo ó pisar un paso de cebra. Ánimos de los presentes. Tanto ánimo que cometo a típica e xa comun globerada en min: pásome o meu box! "merda oscar" penso. Pero non é o momento de mariconadas, volta atrás. Adiántame un.

Deixo a bike. transición boa e salgo a correr os 2500 metros. O circuito era mitad picar para arriba, e mitad para abaixo. Non se cumplira o primeiro km pasame un tipo todo follao. As pernas non queren ir. Morro coa sede. dou pasitos en vez de zancadas.

Miro para atrás e véñenme unha jauría de xente. Merda outra vez. Puta transición. E ademáis que eu nunca suelo correr... joder que mal pinta esto. Pero non lle iba regalar nada a ninguén. Apreto, recupero o ritmo. Automotívome e xa estamos no giro intermedio. Dios que solazo ás 3 e media da tarde... Gestiono a distancia co grupo perseguidor. Ánimos da xente. Apreto. Máis ánimos. Entrada triunfal.

Tardei algúns momentos en que me empezara a traballar a cabeza. Sentome e descanso. ó final 6º da xeral e 2º da miña categoría (absoluta masculina). Espero con Popi, colega co que vin desde Santiago. El entra máis muerto e pola metade, de 30 creo. Debutaba e non o fixo nada mal. Ánimos das amigas Lucía e Sandra que me animaron durante todo o percorrido. Gracias.

Pasamos de lado dunha carpa de masaxes... e decimos "Porqué no?" e fixéronnos así por que si un masaje completo a 4 manos de todo o corpo durante media hora. qué mais se pode pedir? Bueno, as cervezas que lle metimos pola zona vella de Pontevedra e o paseito tampouco tiveron precio! Sábado redondo!

Conclusión: esto dos tri mola. ir a tope todo o tempo... en 3 deportes distintos... mola. A satisfacción de rematalo non ten precio!! E os ánimos da xente o ser proba clasificatoria para o camp. español e correr a misma proba que os grandes como os que van ós xogos de London, Saleta, etc. non ten prezo.

PD: ó dia seguinte papamos 115km en carretera cos OEAS. No momento parecíame unha boa idea o do masaje. Pero cagueime en todo pa dar acabado a ruta en carretera... suputamadre!

Un abrazo OEAS! Oscurito!

3 comentarios:

FPTRUEDAS dijo...

FELICIADES, estas hecho un pu.. toro, para la siguiente un poco mas de suerte en la trasicion y zapatilla a todos,....

Kiko dijo...

Ven feito rapaz época q probalo

Pekeno Saltamontes dijo...

eu de Popi solo sabia duas cousas, chupa a Dios e é piloto de Rallyes xD