PEDROSO by PANCHITO

SALVADO POR UN CARBALLETE

Asistentes: MOITOS, jorge, necho, carlos t e un amigo, carlos d, andres, kiko, manuel v,juan amer, adrian e  un amigo, jose,maricarmen,jollero, sergio, xulio, chus e josito das cabras,primo de kiko mais un servidor (pachito).

Calquera pensaba, despois do dia de cans que fixo o sabado, que fose sair uha mañan soleada como a deste domingo.Vaia sorpresa levei cando cheguei a plaza das tetas e vin tanta xente,mima!!!

REJALARAN ALJO???Hasta habia dous de guapitos que non precisamente viñan a pedalear. Bueno, ó que ivamos, como o destino xa estaba marcado por calendario, non oubo discusion, puxemos o gps cara o pedroso e comezamos con ritmo moi tranquilo, toda esa tropa, polos camiños de sempre que levan hacia o san marcos. Levábamos  uns tres km e tivemos o primer cruce conflictivo,(mellor imos por aquí, que eso non ai quen o suba, e así tamen damos mais volta...) e acabamos subi.ndo ó san marcos como cando imos ó mercuto, seguimos por terras da ameixenda , onde Juan sabia unha baixadaza hacia reborido, pero acabamos nun camiño bastante tupido por toxos e codesos, (cambiaronme o monte!!!) dixo o noso Juan, pero seguimos furando por él e enlazamos con outro que nos levou a onde queriamos. Todo esto sempre con moita calma, somos moitos e os camiños estreitos.Baixada moi chula eeee... empezan os problemas, ó amigo de Taboada   rompeulle a patilla do cambio cunha pola de eucalipto, gracias a dios tiñan reposto e cambiarona, e xusto ó acabar non sei que cojones lle rompeu ó Jollero na roda de diante e, outra vez, entre unha cousa e outra 20 ou 25 min parados, que todos aproveitamos para estar ó conto, e Jorge para probar a bicicleta de Xulio.Reanudamos a marcha, esta vez guiaba Xulio por un carreiro que conocia el moi chulo, polo medio dunhas carballeiras,(selva  virgen  vamos),de súpeto, o noso kiko parouse antes de comezar a baixar un cachiño un pouco complicado que acababa nun regatiño, armouse de valor e...... pinchacarneiro mortal hacia adiante con tirabuzon, e cando faltaban dous metros de nada pa mollarse, milagrosamente votoulle as mans a un carballete, e salvouse de caer no regato.(o carballete quedou resentido, ja ja ja) Bueno, despois de rirnos un cacho e ver que non habia feridas graves, seguimos  subindo hacia Piñor, a partir deste punto houbo un goteo de abandonos por motivos dominicales e papatoriales, camiño do pedroso, cerca del xa, inda pasou outro percance, pinchou o primo de kiko,(mais ben, pensamos que era un jeiser, polo ruido que fixo) oooutra vez ó conto un anaco, desta vez tivemos repasando a prensa do corazon Chus, Josito mais Eu.

Baixadaza hcia o pedroso cos descenders de sempre en cabeza, subimos as ultimas rampas chegando xa ás antenas do mirador eeeeeeii....OUTRO pinchacarneiro, non pode ser!!! o noso Jorge facendo no parvo por un arró abaixo, encallou ca roda de diante nunha pedra e xa o imaginades....JUA, JUA, JUA. Apareceu Taboadas´father na bici de carretera, saudamolo 2min e pa baixo, guiados por Xulio outra vez, hasta o camiño de finisterre, aki xa eramos moi poucos, entre os que ivan pa santiago, pó milladoiro, ó final kedamos para ir ata o alto do vento, tomar unha fresca, Jollero,Jorge,Juan,Chus, Andrés e pachito, quen o diria despois de sair uns 20 de bertamirans.

Non me enrrollo máis, baixamos con moita tranquilidad para berta falando e soñando que algun dia chegaremos a ser moito mais grandes  do que xa somos.

BUFFFF... COMO TE ENROLLAS....