IV Du-cross Beariz

Que tal o finde chavalada? Saíchedes? (supoño que si.. jaja) Pois o Pekeno, Suso, Cesar e eu fomos intentar o Du-cross de Beariz! Saímos cedo, as 7:40 recollemos o Pekeno e puxemonos rumbo a Beariz, xa que hai unha boa tirada ata alá pero entre chistes e anecdotas de rumanos, rusos e derivados que nos comentaba o Pekeno fixose amena a viaxe.

Chegamos alá con tempo, con demasiado, entonces que se fai nestos casos? CAFÉ. Alá demos volta  a buscar un bar.

 Xa de volta no pabellon, fomos polos dorsales e preparamola maquinaria. Pouco despois chegou Suso (como non, xa estaba estirando jaja). Empezamos a correr para quentar, ainda que con frio e ca chuvia eso era un congelador de tamaño industrial! E sen darnos de conta xa estamos preparados para sair.

Saímos, todos salen a un ritmo bastante alto, o Pekeno e eu quedamonos contra o fondo, Suso e o seu compañeiro (Cesar) van tirando para adiante. Encontrome ben, o Pekeno non tanto, tiña gripe e o tipo iba morrendo!

Encontrabame bastante ben de forzas, e o Pekeno quedárase atrás antes de entrar a lameira toda do monte. Eu iba ben de forzas e ánimos, pero o entrar no 1º sector de monte, torzo o pé cunha pedra! Merda, merda, merda con ben que iba.. pero bueno co tecnico e duro que era o tramo a pe non era moi dificil que algo así pase. Intentei acabar e chegar a transición.

 Cheguei, mirei para atrás, nin rastro do Pekeno, decidín probar na bici haber se aguantaba o dolor. Empecei na bici, parecía que o dolor non iba a mais e aguantábase. E que decir do circuito en bici, baixadas con lama, moooita lama, e subidas largas e rodadoras.

Chegando a subida larga o dolor empezou a aumentar, paraba sacaba a bota, calcetín, facía de todo pero nada, acabei a 1ª volta e tiben que parar porque non aguantaba o dolor, a 10-15 minutos chega o Pekeno moi mermado, para e di “Ata aquí chegei”.

E alí quedamos dous novatos, con cara de parvos, pero mais que nada con rabia por non poder acabar.

Fomos os 1ºs e a auga estaba fría asique para os últimos xa non quero pensar, ainda que o compensou o chocolatiño quente que nos deron. Pouco despois (50 minutos jaja) Chegou Suso a meta, todo sobrado, ainda que non paraba de repetir “É dura eh, é dura” jajaja Despois de chegar Suso chegou o seu compañeiro, Cesar.

Duchados e limpos comemos algún cacho de empanadaca e para a casa! Jaja

Espero que fose bo de leer! Andar con sentidiño! ¡ ! ¡ !

Un saudiño, Carlos T.