Como sempre as nove e media xuntamonos un puñado de oeas (Sergio, Carlos T., Adrián, Angel, Carlos Paz, Panchito, Kiko, Andres) e unironse a nos Manolo Toimil e o amigo dos juveniles (non me acordo do nome), e cando estabamos para marchar chegou Juan na furgona, esperamos que se prepara e arrancamos camiño do embalse do Tambre. Despois de 3 km, a altura de Castrigo empeza a larga lista de baixas do día, primeiro Sergio con problemas mecánicos e sen que nos deramos conta xa non estaba, pouco despois Carlos T. que lle perdeu aire o amortiguador e foi para casa a hinchalo. Fomos tirando cara brión e o pouco Adrián que debeu de ter remoredementos de conciencia marchou para acompañar a Carlos, con el levouse o seu amigo...
Os que quedamos fomos tirando cara Ons pero esta vez subindo primeiro as Torres en sentido inverso da baixada da primeira marcha OEA, desde ali camiño de Rañalonga para logo facer as pistas rápidas que levan a Ons. Aqui Kiko dounos o susto da xornada o meterse un osti...., deses que marcan epoca. Despois de perder o control da bici e ir pola cuneta un cacho sen conseguir traer a bici a pista marcouse un recto que acabou saindo por encima da bici e quedando deitado no medio dunha silveira (pena de foto, jaaja) sacámolo de entre as silvas e despois dun lavado dos arañazos no pilón decide marchar para casa un pouco contusionado (nada de importancia) e con el Toimil para acompañalo.
A partir de aqui e xa solo 5 ciclistas facemos a ruta completa polo beira do Tambre, con cuidadiño (sobre todo Juan ainda dolorido do seu último contratempo) pois non queriamos ter máis baixas no dia. Ainda houbo tempo para unha rotura de cadena de Panchito para rematar o día.
Desde aqui descenso pola baixada dos cabalos e parada obligada na de Pepe Rey, tapitas e canda un para a súa casa que facia moito frío.
un saudo
Os que quedamos fomos tirando cara Ons pero esta vez subindo primeiro as Torres en sentido inverso da baixada da primeira marcha OEA, desde ali camiño de Rañalonga para logo facer as pistas rápidas que levan a Ons. Aqui Kiko dounos o susto da xornada o meterse un osti...., deses que marcan epoca. Despois de perder o control da bici e ir pola cuneta un cacho sen conseguir traer a bici a pista marcouse un recto que acabou saindo por encima da bici e quedando deitado no medio dunha silveira (pena de foto, jaaja) sacámolo de entre as silvas e despois dun lavado dos arañazos no pilón decide marchar para casa un pouco contusionado (nada de importancia) e con el Toimil para acompañalo.
10 comentarios:
Poos si que estivo a cousa accodentada macho, salir unha tropa e volver unha tropilla jajajajjaja o caso e salir ohh. Eu recuperando o corpo que taba algo mzao do jueves.... Pero a proxima ali estarei ;)
Un abrazo oeas
Sa se sabe ,potencia sen ,control .boa crónica .a. Ver se nos vamos. Juntando.todos chapa e pintura xa o decía ,Andres o quico e duro
Pero como te llamas kiko ou quico, que no me aclaro... pero bueno, buena cronica. Para la semana otro , que vaya rulando que a todos nos cuesta. Por lo que me entere que kiko tuvo una salida de pista espectacular.. CUIDADIÑO, que ultimamente andamos jugando con fuego, venga nos vemos , saludos a todos
Ola son Yago (o amigo dos juveniles) nos recollemos a Carlos e fomos cara o pedroso. A min pasoume coma kiko pero eu fun contra un eucalipto...
Saúdos
Ola son Yago (o amigo dos juveniles) nos recollemos a Carlos e fomos cara o pedroso. A min pasoume coma kiko pero eu fun contra un eucalipto...
Saúdos
Dame igual ,kiko ,o Quico,o caso e q o fagas con cariño
Dame igual ,kiko ,o Quico,o caso e q o fagas con cariño
jjajajaja vaia panda de colgaos! bueno, eu ultimamente dar pedal... nada, pero alégrome de que o estedes a pasar tan ben. un saúdo e a seguir dándolle!!!! lume!!! (apuntámonos a de alvaro pino?)
eu creo que estaria ben, inda que solo sea pola comilona do final, o ano pasado estuvo ben
Publicar un comentario