Como cada domingo ás 9 e media xuntámonos na praza para dar unha voltiña. Desta vez tocaban as Antenas do Scala. Kiko e Pato saíron en carretera, non sei como lles iría e Andrés, Ito, Pekeno, Oscarito mais o que escribe, monte.Do hai que volver cedo pasamos a non hai prisa....e dito e feito. Ritmo suavesito e ocupando a carretera toda en busca dos primeiros camiños que encontramos alá por Sisalde. Tivemos conversacións moi filosóficas sobre economía, relacións laborais, estadística....vamos, que durante todo o camiño as conversacións foron moi amenas. Primeira parada para coller auga no Santo Arandel. Continuamos e como a mañá estaba fresquiña decidimos ir polo río. A verdade e que estaba baixiño baixiño ainda que mais de un preferiu pasalo a pe...e outros intentalo pero sen éxito....(VIDEO)
Unha vez salvado o río proseguimos callejeando polas aldeas e nesto que nos adiantan un grupo ben majo de beteteros. Notábaselles veteranía que foron tirando siempre ainda que algo equivocados ás veces...jeje. Seguímolos bastante cacho ata que nos collemos o desvío para subir ás Antenas e eles perdéronse entre as casas. Era día de praia e notábase na carretera. Para cruzar ainda esperamos un cacho...,pensamos en ir á rotonda pero dixemos boh malo será...aínda así o pekeno moi cauto él decidiu ir á rotonda e claro xusto nese momento pararon de pasar coches e demos cruzado....jajaja. Empezamos a subida pero paramos a esperar a Andrés que estaba con necesidades fisiolóxicas, mentras esperábamos ó pekeno. Cal foi a nosa sorpresa cando vemos pasar ó pekeno todo envenenado cara arriba e sen parar...Era imposible que non nos vira...pois non nos viu. E alá foi.....toodo loco. Nos subimos do mais tranquilos, ritmo intelectual para poder falar. case chegando arriba empezan a soar os móbiles....era pekeno. ejeje Seguimos e unha vez arriba alí estaba esperando por nos. Comentámoslle o que pasou e solo se lle ocorre dicir entre risa, "ganeivosssss¡¡¡¡ aínda que fora con trampas pero ganeivooosssss"
Tomamos unha frutiña e nah...agora xa parece deporte nacional para os OEA´S tirar pedras...e claro...por non perder a costume alá nos puxemos no alto do monte. Primeiro a modalidade tiro ó plato con pedras, e logo á chave...jajajaj en fin.
Baixamos por atrás, baixada moi rodadora e atopamos unha que foi incrible. Arreglárona toda e ten polo menos 800 metros lisiños e costa abaixo cun desnivel do 16 % (medido). A verdade e que acojonaba un pouco pero alá fomos. ¡¡¡83 km/h de máxima un, 81 outro, 84 outro....IMPRESIONANTE¡¡¡ Esperamos volver e a ver se non a estropean porque buff vaia subidon de adrenalina...Xa abaixo pasámonos polo circuito de motos e quads a dar unha voltiña e logo para casa parando a tomarlle unha tapiñas alí no bellavista ainda que as vistas non eran moi bellas jajaj
A volta foi a carón do rio onde o pekeno se nos volveu perder nun cruce de camiños....Pola ribeira do Sar fomos como motos e enseñando roda todo o tempo pero moi ben o pasamos. Xa no outeiro despedimonos do Pekeno e en Bertamiráns o resto.
En definitiva que a volta estivo xenial e demóstrase que se pode facer calquera ruta sempre e cando non se pare en exceso, por moi amodo que vaiamos.
LEMBRADE QUE O VINDEIRO SÁBADO ÁS 21:30 É A III NOCTURNA OEA¡¡¡¡
ide preparando os focos, linternas etc etc etc. Intentaremos ter algo de comer ó final.
Un saúdo
...jorge...
Unha vez salvado o río proseguimos callejeando polas aldeas e nesto que nos adiantan un grupo ben majo de beteteros. Notábaselles veteranía que foron tirando siempre ainda que algo equivocados ás veces...jeje. Seguímolos bastante cacho ata que nos collemos o desvío para subir ás Antenas e eles perdéronse entre as casas. Era día de praia e notábase na carretera. Para cruzar ainda esperamos un cacho...,pensamos en ir á rotonda pero dixemos boh malo será...aínda así o pekeno moi cauto él decidiu ir á rotonda e claro xusto nese momento pararon de pasar coches e demos cruzado....jajaja. Empezamos a subida pero paramos a esperar a Andrés que estaba con necesidades fisiolóxicas, mentras esperábamos ó pekeno. Cal foi a nosa sorpresa cando vemos pasar ó pekeno todo envenenado cara arriba e sen parar...Era imposible que non nos vira...pois non nos viu. E alá foi.....toodo loco. Nos subimos do mais tranquilos, ritmo intelectual para poder falar. case chegando arriba empezan a soar os móbiles....era pekeno. ejeje Seguimos e unha vez arriba alí estaba esperando por nos. Comentámoslle o que pasou e solo se lle ocorre dicir entre risa, "ganeivosssss¡¡¡¡ aínda que fora con trampas pero ganeivooosssss"
Tomamos unha frutiña e nah...agora xa parece deporte nacional para os OEA´S tirar pedras...e claro...por non perder a costume alá nos puxemos no alto do monte. Primeiro a modalidade tiro ó plato con pedras, e logo á chave...jajajaj en fin.
Baixamos por atrás, baixada moi rodadora e atopamos unha que foi incrible. Arreglárona toda e ten polo menos 800 metros lisiños e costa abaixo cun desnivel do 16 % (medido). A verdade e que acojonaba un pouco pero alá fomos. ¡¡¡83 km/h de máxima un, 81 outro, 84 outro....IMPRESIONANTE¡¡¡ Esperamos volver e a ver se non a estropean porque buff vaia subidon de adrenalina...Xa abaixo pasámonos polo circuito de motos e quads a dar unha voltiña e logo para casa parando a tomarlle unha tapiñas alí no bellavista ainda que as vistas non eran moi bellas jajaj
A volta foi a carón do rio onde o pekeno se nos volveu perder nun cruce de camiños....Pola ribeira do Sar fomos como motos e enseñando roda todo o tempo pero moi ben o pasamos. Xa no outeiro despedimonos do Pekeno e en Bertamiráns o resto.
En definitiva que a volta estivo xenial e demóstrase que se pode facer calquera ruta sempre e cando non se pare en exceso, por moi amodo que vaiamos.
LEMBRADE QUE O VINDEIRO SÁBADO ÁS 21:30 É A III NOCTURNA OEA¡¡¡¡
ide preparando os focos, linternas etc etc etc. Intentaremos ter algo de comer ó final.
Un saúdo
5 comentarios:
Si señor!!!As trampas molan!pero que conste que non vos vin joder que me envenenei a subir e casi non daba respirado, se vos vira pararia que ia cunha bola de custe de 3 litros na gorxa jejejejje
asi e todo unmoi bo dia cun clima moi agradable e super completo, tapitas, saltos, ortigas, rios que nin cubren nin leches....jejjeje
un saudo e aer se podo ir a nocturna, os tendre informados!
Que bien lo pasais con pekeno, yo ayer me dedique a la gastronomia y playa, hay que aprevechar los fines de semana buenos de sol, que el verano son 4 dias de sol y el resto queda para la bicicleta. Nos vemos seguramente el sabado .
Hola a todos , ya estoy de buelta de la quebranta.
La esperiencia fue de primera , tanto el viage como la marcha.
El viernes nos posimos en marcha con nuestra flamante carabana a eso
de las 10 de la noche, queriamos llegar a Sabiñanigo a primera horo por culpa de meter la carabana el el campin . Llegamos a eso de las 7,30 nos acomodamos, y salimos en la bici hacer unos kilometros para estirar un poco las piernas , comimos y a eso de las 5,30 fuimos a retirar dorsales , era impresionante la gente que habia ,
ademas habia estans de todo tipo de material que tenia algo que ver con la bici, le echamos un buen vistazo a lodo el recinto y a las maquinas que alli habia sobre todo a las nuevas Orbea estar chulisimas,nos retinamos a cenar y descansar que miña nai o que nos quedaba o sabado.
A eso de las 6 toca el despertador, desayunamos prepanamos maquinas y llega el dilema que ropa llevar , decidimos todos ir de corto y con un chuas por si las moscas, 6,45 marchamos para la salida que la teniamos a 200 mts del campin aquello era lo nunca visto el mogollon de gente que habia, nos situamos y a esterar a la salida.
7,30 petardazo y salida aunque nosotros tardamos en pasar por meta 20 minutos , la primeros klm rodamos por llano rapidito pero sin cebarnos que teniamos que reservar , llega la primera subida empieza suave cuando llevabamos la mitar empiezan a bajar algunos ciclistas , cheirabal mal y los presagios asi lo hicieron empieza a llover mierda cuanto mas suviamos peor se ponia el dia mas niebla y bajada de temperatura arriva , ponemos el chuvas y nos tinamos cuesta abajo com precaucion que estaba muy mojado y con tanto frio que no dabamos ni frenado, llebamos al valle y nos deriginos al siguiente puerto que aun no vos lo creais lo estaba deseando para poder entrar en calor, empiezan las primeras rampas del Mariblanq al principio suaves pero faltando 4 klm miña nai porcentages 11% tiramos como se podia a chepazos y remazos , coronamos y nos posimos al descenso , congelados , paramos un avituallamiento de primera tenian de todo esta un puesto de la cruz roja que esta a tope con gente con problemas de hipotermia , 20 klm de llano esta el portalet , suave , suave suave, 30 klm pa riva
2,10 horas subiendo , el puerto mas bonito que suvi en mi vida .
muy , muy largo y con porcentages entre los 4 y 8% , coronamos y otra vez pa bajo , a unos 15 klm de la bajada empieza a secarse la carretera y a despejarse el cielo por fin seguimos bajando esta llegar a un desvia tocaba subir el ultimo puerto 2klm al 11% y con 175 a las piernas ( no es un puerto es una putada) coronamos como bien pudimos aunque a esas alturas de la marcha las fuerzas ya eran menos
arriba un paisaje flipante mismo encima de un embalse , bajamos y solo faltaba los ultimos 19 klm todos llanos pero ingreiblemente empezamos mi compi y yo a tinar como posesos a pillar una grupeta ,nos juntamos unos 12 y a toda ostia como si empezara la marcha, miraba para el cuenta y no lo creia 55-60 por hora entramos en Sabiñanigo a bloque , nos estaba esperando un mundo de gente parecia la buelta , animaban , apaudian muy emocionante , pasamos por meta y nos saludamos reto conseguido .
tiempo 8 horas 15 minutos
media 25.
un saludo oeas espero que no sea demasiado rocho pero queria dedicaros mi pequeña gesta.
a ruta do domingo unhas risas como sempre... e moito filosofamos, que si economía, entrenamientos, viaxes por lugares idílicos... o que nunca cambiará será o pequeno saltón armándoa... rizando o rizo... liándoa parda... Cando se creía que as antenas era o monte por definición no que nunca ninguén se perdera... pekeno logrouno! jajajaja que tipo macho!! eso si, sempre con risas. O tiro ó plato tamen entretido e esas baixadas... ca risa e con todo, pilloume algo de holgura a dirección da hostia ke pillamos... a ver se a miro hoxe á tarde.
ANGEL!!! ALMENDRAO!!! outro objetivo conseguido! noraboa home, e a ver se algún dia algúns OEAS podemos intentar ese reto. Unha aperta e ahora deixate de mariconadas e a salir con nós eh!
a ruta foi moi tranquila pero moi divertida. Sudar pouco sudamos pero rir... Hasta o novo deporte OEA lanzamiento de piedra, que risas...
ah coidado conmigo que me vou estrenar nunha ruta nocturna este sabado. APARTADEEEE¡¡¡¡¡
Publicar un comentario