II MARCHA BTT SERRA DE OUTES

"Non era nada non era nada pero....vaia 35"

Pois si amigiños si, a frase resume o que foi esta maravillosa marcha na Serra de Outes. Salimos da plaza das Tetas 5 intrépidos OEA´S dispostos a pasar unha mañan que a priori parecía sencilliña xa que o kilómetraje non era excesivo. Angel, Juan. Pato, Kiko e o que escribe arrancaron á hora prevista e puxemos rumbo a OUTES. En principio sólo ibamos apuntados 3 pero hay que agradecer á organización que non puxo pegas por que foran tamen Kiko e Angel que non estaban inscritos e deronlle un dorsal. Con un pouco de retraso arrancamos unhas 150 personas polas calles ata meterse nos primeiros camiños. Aquí foi onde Pato xa se levou o primeiro susto; de repente un bo raposo cruzou o camiño a fume de carozo e por un pouquiño non o leva por diante...(Saleu a polo parrulo, como decíamos alí jeje).

Continuamos pola beira do río por uns camiños moi bonitos e cun firme perfecto. As primeiras subidas comezaban e tamén as primeiras baixadas, que gozada, que vistas, que ostia¡¡ a que se meteu un chavaliño que ía diante nosa...dou a volta por enriba da bicicleta e alá apareceu no chan e como bos bikers axudámolo e continuamos. (AHH DESDE AQUÍ APROVEITAR E DAR AS GRACIAS A ESES "BICICLISTAS AZULES CON PROPAGANDA DE J.CH.......QUE TAN RESPETUOSOS COS DEMAIS SON...EN FIN, O DE SIEMPRE)

Un pequeno reagrupamiento e voltamos á cruda realidade, as subidas e baixadas de esta ruta. Pouco despois xa estaba o avituallamiento. Comimos e falamos relaxadamente un bo cacho e despois cruzamolo río para continuar...

A primeira metade foi levadeira e asegunda tamen empezaba suave pero pouquiño a pouco démonos de conta de que viña o peor. Trialereras empapadas por un lado, subida continua, pero unha tónica que se repetía, a ruta perfectamente indicada e o terreno tamén moi bo. Acabamos ascendendo un monte duns 400 metriños e logo unha desas baixadas rápidas e tamén ratoneras que a máis de un lle dou algún sustiño. E claro, todos moi contentos hasta que chegamos a un punto que un tipiño da organización nos decía -por aqui hay unha moi boa baizada ainda que peligrosa ou senon seguides rectos por akí que é mais faciliña. Como non, fomos pola peligrosa jajaja e a verda e que si que estaba bonita...que ben se pasou pero despois de eso....o inferno....unha tremenda costa arriba que facía tempo non subiamos....1 km polo menos e cun desnivel medio de 17-19%....a algún fixo baixar da bicicleta e todo....


Pero bueno despois de esa costaza xa viñoron cousas un pouquiño mais levadeiras e por fin chegamos á liña de saida. Todos sanos e salvos e contentos ainda que rebentados....

Fómonos duchar ¡¡con agua quente¡¡ e despois comimos uns cachiños de empanada. En definitiva, que foi unha marcha cortiña pero de dificultade alta e todo moi ben, avituallamientos, trazado, xente, vestuarios e duchas, etc etc etc. Animamos a que sigan con esta iniciativa porque os OEA´S alí estarán para dar o callo.

Sin nada mais mandar un saludo a todo o mundo e hay que ir mirando polo trazado da nosa marcha eh....jeje Suerte ós que mañán van ós karts a Portugal, pasadeo ben polos que quedamos aquí..

...jorge...