OEA´s ... MAIS QUE UN CLUBE !!!!

Chegaba o esperado día no que catro intrépidos OEA´S (Rodrigo + Dabiz + Kiko + Ito) deixaban as súas bicicletas para correr a máis grande carreira popular do noso pais.Amañecía o día tristón con algo de néboa pero con unha temperatura agradable;
Recollín a David e logo a Roi e tiramos para Santiago, onde habíamos quedado con Kiko que ía coa familia. Palpábase un ambiente xenial por toda a cidade, dende o campus sur onde deixamos o coche ata a liña de saída na Avd de Xoán XXIII, moitos deportistas, novos, menos novos, maiores, mais maiores, en fin de todo. Pero non tódolos participantes levaban un PERSONAL TRAINER da talla do noso Dabiz; que nos ia informando dos pormenores deste tipo de eventos.

Unha vez na inmediacións da saída empezamos a quentar (seguindo as precisas indicacións do adestrador), de arriba para abaixo (pises de rigor) e máis quentamento, saúdos os coñecidos. Parada na porta da facultade de medicina para estirar ben as pernas, e con un par de berros contundentes...aparece KIKO, xa estábamos todos, e achegábase a hora da saída xa os nervios afloraban e volta o trote cara a saída.

Cando nos encontramos de fronte con OSCAR PEREIRO colocándose o dorsal, asaltámolo para quitar unha foto con el; e díxonos en primicia que está barallando incorporarse os OEA´S...

Chegaba o momento da saída e como non podía ser de outro xeito atrás de todo, arranca a marea humana entre gritos, aplausos e cánticos dos marines da escola naval de Marín. O empece en subida con moita xente, o chegar o alto de San Caetano primeiros gritos de ánimo da familia Mosquera (KiKo); baixada cara o Camiño Francés con un ritmo moi baixo (deste xeito Kiko non ía poder baixar dos 60 min.) pero pouco a pouco foise facendo a idea de ir en grupo con todos os OEA´S.

Segundo as indicacións do adestrador non sería conveniente subir o ritmo para chegar en boas condicións o final da proba. Cruzamos Os Basquiños e a Rúa de San Pedro sen dificultade, acercándonos a zona nova por chán as sensacións eran boas, pero aínda quedaba moita carreira.

O chegar a Plaza de Galicia sorpresa total: dous seguidores dos OEA´S (Carmen & Fernando) coas vestimentas do equipo, animando fixeron que os nosos ánimos se fosen arriba, chegando incluso a ir bromeando coa moto que levaba a cámara de televisión por Doutor Teixeiro.Despois da baixada da Rosa chegaba a subida de Santiago de Chile e Rosalía de Castro ata chegar a Avd. da Coruña ,onde os incondicionais (Carmen & Fernando) seguían animando, ia facendo mella nas forzas, hidratámonos un pouco na entrada do Campus (non se pode beber moito), e de novo repeito bastante forte ata chegar a baixada do Pombal.

Na baixada e posterior chan de Galeras daba suficiente tempo de ir preparándose para a subida de Vite, neste tramo o Pequeno Saltamontes tiña serios problemas cos calcetíns (seica lle doian), nova hidratación e de novo outros OEA´S animando, estes coa indumentaria de bicicleta (Andrés & Mesie Pato), dura moi dura a subida, de non ser pola axuda inestimable dos compañeiros outro galo cantaría, reagrupamento dos catro por San Roque, xa que o Roi quedárase un pouco retrasado, nos metros finais notábase o agotamento aínda que era en baixada ...

... A chegada espectacular, os catro xuntos no Obradoiro.
Unha pena o de Kiko, non poder batir a súa propia marca, encima aguantando os seus seguidores que lle protestaban polo tempo que estaba a facer. Un OEA´S de pura cepa, esperando os compañeiros e axudándoos nos peores momentos. Prometo volver outro ano, cuns kiliños de menos e algo máis de adestramento.
Ito