II Marcha Cicloturista CC Botafumeiro: Monte Gaiás.

Tarde mal pero non arrastro. Ese podería ser o título alternativo desta aventura de mañán de domingo. 11 inscritos, e 2 rajados de última hora. A verdade e que a mañán non estaba para outra cousa que non fora quedar na cama descansando. Pero esa non é a filosofía OEA.

Cun temporal de 3 pares de co...ronas, estamos boa parte do comando OEA nas tetas esperando polo autónomo máis dicharachero da zona: Panchito-engaña-a-Diós. Quedou durmido e esperamos un bo anaco por el pero nada que unha subida a 150 pola autovía non solvente. Chegamos cando xa todos estaban arrancando de forma neutralizada para saír na praza do Obradoiro. Así que nada, reunímonos co resto da grupeta, e cada un polo seu lado e atallando por sitios recónditos chegamos a tempo.

"Pois non pinta tan mal, non chove" era a opinión popular. Uns 150-160 debíamos ser así a ollo. Poñemonos en marcha dirección Padrón e disfrutando do paseo por Santiago. Bo rollo e de historias. Non así para Angel-Joyero que foi tirando todo o tempo e papando un ventazo de frente incríble.

Durante toda a marcha a verdad e que ambiente moi globero, pero gustoume moito. Que si para a poñer chubasqueiro, ahora a mexar, ahora a coller auga... o bo e que o pelotón tampouco rodaba a altas velocidades co cal avanzábamos lento pero seguro: quedaba moito día ainda. No repeito da rotonda que vai para Dodro... sorpresa! Kiko animando/ríndose de nos. Nunca o tiven moi claro pero él estaba alí apoiándonos! 

Encaramos a subida do Treito. Mal pinta o tempo, pero co aire de cú faise moi fácil. Algúnha choiva intercalada refresca o puerto. Eu (oscarito), taboada e panchito, sabedores que ainda queda enfrentarse a SanXusto, imos gardando balas ("O que jarda sempre ten") mentres que Jory e Andrés protagonizan unha boa remontada. Pequeno, Ito, Pato e Carlos Abogado completan a comitiva OEA na ascensión.

Chegada ó pico Muralla e avituallámonos... e... CHAPARRÓN do siglo. Aquí a organización decide acortar a marcha e desviarnos a todos pola vertiente máis cómoda, sin baixar a Noia. (Decir que algún deu gracias al Señor e a todo o firmamento, porque iban máis que maduros jaja) Fomos escapando pouco a pouco da chuvia pero non do temporal que provocaba algunha que outra racha de vento moi peligrosa para os ciclistas.

Como sempre, o apunte globero para Carlos T, que pincharía chegando á rotonda de Martelo, e claro, os colegas de equipo Oscarito e Jory téñen que quedar cambiando a roda. Afurgalla de Oliveira queda con nós e unha vez reparada a avería, levaríanos en volandas e costa abaixo ata o pelotón. Velocidades de vértigo facendo un tras coche a 75km/h que lle deron un toque de adrenalina á mañan.

Por suerte reagrupámonos todos os OEAs para cruzar Bertamiráns xuntos e dar boa imaxe de Club. Saludando a propios y extraños, disfrutamos do momento. Pero pouco ía durar a alegría na casa do pobre, porque xa nos atopábamos subindo cara Santiago, eso si, ritmo moi tranquilo. Os máis desbocados xa empezamos a tomar posicións.

E chegamos á rotonda da Pontepedriña que daría comezo aos 3km de tramo libre que terían como colofón a subida ó Monte Gaiás. Collo a roda de Raña, non por nada, pero por decir que fun á roda dun dos grandes deste deporte. Cómo tira o cabrón. Rómpese o pelotón e eu quedo cos mellores. Tou nun bo vagón, penso. O repeito de Sar acaba por agrandar as distancias. Rodase realmente rápido. Na subida xa me desentendo de Raña mais dun grupo de 3-4 corredores que o persiguen. Manteño a miña posición chegando 5-6 á cidade da cultura. Por detrás chegan Taboada e Jory, que viñan a toda hostia remontando.

O resto foron chegando non moi distanciados porque o sprint tampouco daba moito máis de si, pero foi bonito disputar a subida con auténticos animales das dúas rodas. O OEA-team demostrou que ten xente combativa e algunha que outra promesa.

Duchas en auga quente (bien!!) e ás 2 xa estábamos sentados e comendo, intercambiando historias e disfrutando da presencia de Ezequiel Mosquera, xa que a marcha homenaxeábao. Reparto de trofeos... e os OEA's que se fan co trofeo ó Club máis numeroso. Gran mañán para disfrutar de todo o que nos organizaron o Club Ciclista Botafumeiro e Oliveira, que son uns auténticos cracks e solventaron as poucas incidencias que houbo con éxito.

Eso es todo amigos! vémonos no monte (xa queda menos! así que ide engrasando as MTB) 

PD: vale, eu a miña ainda a teño co cuadro roto, pero si hai que andar coa BH, ándase!

Oscurito!!