Papando o Ézaro un domingo calqueira !

Bos días as personas, e as que non son personas tamén ! Oxe tócame a min (Pekeno) redactar a ruta que fixemos onte domingo para subir o Ézaro, fin de etapa a semana anterior na Volta e España.

Pois ben, quedamos as 8:30 en b¡Bertamirans 7 intrépidos corredores OEA: Juán, Jory, Avogacía, Ito, Andrés (Carlos III que foi o que chupou o dia anterior), Joyero e mais un servidor. O día estaba claro, recén se facía de día e a temperatura era moi agradable. Montamos todo nos coches e furgallas e dirección Esteiro!

Chegada a Esteiro e o primeiro que se nota, é o aire....forte, que uns decían que no iba dar de cara, outros que polo cú, que non iamos cagar en todo á volta....En fin, preparamos caballo de combate, uns acicalándose e pelexándos coa súa superciclocomputadorachupiguay de Garmin, imos arrancando a contagotas, para xa no kilómetro 0,7 (para os que non teñen a ESO, aos 700 metros) un tal Angel, conocído polo nome da súa profesión, Joyero, ese que de neno acabou a Volta a pataca en triciclo atacando en repeitos pestosos, empezou a impoñer o seu ritmo de marcheta cando aínda solo eramos 3 ! Ao pouco dannos alcance o resto, non sen esforzo, e apreciase a falta de Juan, o porque? o tipo montou na bici, arrancou e quixo cambiar de coronas, e non iba o cambio, a razón, sen batería non hai paraíso, asique volta para a casa ... (espero non estiberas moi cabreado!). E nos ao noso, ritmo imposto por Angel para facernos entrar en calor ! A ritmo pestoso, por terreno pestoso de sube e baixa, e repeitos en plato así en frío xa... imos pasando aldeas costeiras e o caloriño empezar a aparecer. Pasan os km. a media entre 33 e 34 km/h, e siguen pasando os km. as vistas, un luxo, perto da aldea de nacemento de Ito, este fai un ataque en repeito para sacar uns metros e ir falar cos pais, pero non estaban asique quedaba pendiente para a volta. Máis para diante, primeiro incidente, leve, en repeito, plato, 3ª corona, e salta a cadena e o corredor a causa do latigazo golpease con forza a rodilla contra o manillar....e a quen lle pasa? ao burro de Pekeno coma sempre....e conon sabedes o moito que me doía e xuntaseme a dor de cadera, pero un OEA nunca abandona! Pero non ía ser o único que pasaría oxe, xa que 5 kilómetros máis para diante, alguen lle fai o afilador a Jory, e o pelotón revolvese, sen consecuencias, ata que Ito atropella a Carlos por mor dun coche que viña tocando o cara... Amañase o cambio e a darlle que xa case estamos !!!

Chegada ao Pindo, e comezase a falar mais do tema central do día, seremos capaces de subilo sen botalo pé? Qué facer no tramo de cemento? Quén fará podium ? Moitos interrogantes que en nada terían resposta. Chegamos a zona de entrada ao mirador, pelotón encabezado por Angel, Pekenada e Jory por ese orden. Todos de pé para afrontar as primeiras rampas....e vaia rampas ! Imos subindo como podemos, eu vou na 3ª corona, e vexo como antes do tramo de cemento, Angel apartase e bota pé o chan. Eu sigo, concentrado na respiración e en acompasar as pedaladas (sí, eu concentrado en algo..) o pulso en 188 ppm, chego o tramo de cemento.....QUË DURO !!! Na vida subín cousa tan dura, a facer a serpe, de pé, cargando moito sobre os brazos que responden a perfección, as pernas facendo o que poden, sacando os wattios dos pelos do nariz para poder subir eso, pasame Jory, e acaba o cemento. Despois dese 30 % a cousa suaviza a un 17 % (de risas eh...), vou dun lado a outro, Jory colleme metros, e veña cara arriba, parece que o meu corpo dí basta, quedome unha fracción de segundo parado de pé, ata que nun arroute de coraxe, baixo unha perna con forza e sigo pedaleando. A cousa parece que suaviza algo mais e xa vou collendo ritmo, voume fixando onde estaba eu posto o día que pasou a volta, xa que dende ahí solo eran 250 m. pero xa vexo a Jory parado a beira da estrada e penso: xa acaba aquí? Pois sí, xa remataba o puertazo coas rampas mais duras que subín nunca ! Agora a inmortalizar o momento e agardar polo resto dos OEA´s ! Despois dun pouco chega Ito, Andrés, Joyero e xa ao final e cun grandes esforzo, culmina a Avogacía ! Sacamos as fotos no mirador e para abaixo ! Onde Andrés se queda sen frenos....jajaja vaia cara tiña o tipo ! Collemos auga e veña a darlle outra vez !

Agora estaría moi ben poder decir que volvimos como fuegos para Esteiro, pero sería unha verdade a medias, xa que eu ao enfriar, a rodilla iba cascada, e a Carlos notabaselle mamadillo, pero o resto como fuegos. Eu son o primeiro en quedarme, pero sigo ao meu ritmo, e engacho para logo descolgarme outra vez. Cada pedalada era un suplicio, pero iba conseguilo. Paramos na casa dos pais de Ito para facer o habituallamiento sólido e líquido e botar unhas risas....+(Maruxa, nai de Ito)Toma neniño e sécate que estás sudando moito ! - (Joyero) Deixe señora que total ao arrancar xa empezo outra vez a sudar ! jajaja que risas! Voltamos a arrancar, Jory, Andrés e Ito como cohetes, eu mais rezagado con Carlos que iba baleiro de todo e Angel comandando o grupo, e rodando para voltar ata Esteiro e ir a tomarlle unha a Bertamiráns a comentar o día e ver o bonito perfil da ruta !

En definitiva, un día moi chulo, cunha ruta de case 100 km., toda pola costa, cunha subida esixente para as pernas e a cabeza, recomendada a calquera, e cun clima que acompañou en todo momento, cun sol radiante e un calor ao final xa atufante !!!

Esperamos a crónica dos Triatlétas eses que tamén subiran o Ézaro con anterioridade.

Saúdos,

PEKENO