domingo, 30 de diciembre de 2012

CAMBIAMOS DE DOMINIOS.

Xa sabades, a partir do 1-1-13 este blog quedará en desuso e toda a información OFICIAL e ACTUALIZADA estará nas seguientes páxinas que rogamos actualicedes. 
GRACIAS.



 



  
 







martes, 25 de diciembre de 2012

domingo, 9 de diciembre de 2012

Quedada en Val do Dubra.

Plaza das tetas, 8:30, habíamos quedado 6 OEAS, Juan, Pato, Pachito, Jory, Ángel y Yo.
  Nos encaminamos en los coches hacia Bembibre, marcaba 2 grados el termómetro, unha rasca do carallo, chegando alí sobre as 9, encontrando outros bikers, algún cabra, algún ultreias e os susodichos do  Val do Dubra. Cando chegamos o termómetro marcaba 4grados menos, vaya rasca, o campo de fútbol blanquiño coma a neve. Ás 9:30, encamiñámonos por camiños desconocidos para nós, rodadores, sen subidas duras e o terreo xeado ( moi duro ), alí pinchou un biker nos primeiros kilómetros, e houbo intercambios de opinións, que si frío, Panchito que quita a tableta de chocolate, non sei que tería, pero andadios, doume moita vitamina.
   Subindo camiños e primeira baixada, chula e fenomenal, rodando despois uns kms pola beira do río, para salir a Portomouro, e continuar xa, a segunda parte do recorrido, con máis subidas para quentar un pouco antes do tramo final, onde si que había uns repeitos, que picaban un 25 % ou máis; para afrontar un tramo rodador, antes de afrontar a baiaxada final, baia baixada; rápida, jn do grupo partéuse en anaquiños, chegando a Bembibre, a tomarlle unha birriña e intercambiar opinións.

     Pdta: día agradable, compañeiros agradables e ruta chula, para repetir; sen percances de importancia, aínda que houbo algún abandono; chegada aos coches e volta para casa.

         SAÚDOS

A X do noso patrocinador no aire
Kiko sabía que non nos ibas a fallar, pero defraudachesme ca crónica ehh jajajajajaj hoxe era o teu día¡¡¡ tiñas que falar un pouco mais polo miúdo o que dou de sí esta KDD que vai xa pola súa segunda edición. A intención é que volvades polas nosas terras ehhhh 

Desde o meu punto de vista (JORY), apetecíame moito volver pola zona do Val do Dubra, e si que é un val eh.. dou fe. Nada mais sair cun frío de cojones, e logo de facer un par de subebaixas para quentalo corpo, fumos en busca do sol, dirección Portomouro e a beira do Tambre, por onde foramos da outra vez. A verdade é que ó principio había bastante pista asfaltada pero bueno na segunda metade cambiou a cousa. Hoxe Kiko foi un ANDADIOS¡¡ hai que reconocelo. Foi coa cabeza todo o tempo e vaia cabeza de carrera, Brandán entre eles... Ahora fóra caralladas, se segues andando así mais de un vai ter que apretar as tuercas para joderte no monte ehhh. 

A cousa foi de camiño en camiño e baixadas non houbo moitas nin moi longas pero as que había disputábamolas a muerte. Houbo sempre un ritmo moi cómodo para ir falando e o día acompañaba, cunhas temperaturas moi agradábles. Ata a metade da ruta a cousa estaba tranquiliña pero pronto a sangre comezou a ferver, seria cousa da cantidade de roupa que levábamos que agora sobraba e para que non tivéramos frío os amigos do Val do Dubra metéronnos unha subidaza que CUI - DAO, picaba e picaba para arriba e veña platillo e veña chepazos juju. 
unha bonita foto do comezo da ruta (-2º)
A partir de aquí llaneamos polas alturas e todos íbamos con ganas de festa e de apretarlle ás bielas, de eso pode dar fe Panchito que viu como dous misiles lle pasaban pola beira nunha zona de charcos e ohhhhhh AUGAAA¡¡¡ jajajja que risazas, o chaval quedou coma un pito jejeje
Logo de case 40 km sólo quedaba baixar cara Bembibre de novo e tomarlle uha chiquita no Hotel Camiño de Santiago onde os amigos nos invitaron e degustamos un rico polo e algo de zorza. Todo moi rico moi abundante. 

Dende o CLUB CICLISTA OS ESFOLA ARRÓS queremos darvos as gracias polo trato recibido e que estivérades tan atentos a que ninguén se quedara atrás nin nada. Fomos moitos os que fixemos a ruta, pronto fotos e algún video da GO PRO, o do final promete ehhhh, vendo a Juan Leis e Brandán dando chimpos e baixando a tumba aberta jojo. 

tomándolle a chiquita, xa víamos borroso ajajja
O dito, un placer e esperando a vosa visita. Tamén decir que conocemos a outros bikers do Ultreia (xunto con Raul que marchou co frío pff) e algúns das cabras que tamén se sumaron a esta ruta. 

SAÚDOS JORY


VER CRÓNICA E MAIS MATERIAL DA KDD NA PÁXINA WEB OEA (PINCHA AQUÍ)



PD: "Dende aquí quero darlle as gracias á boa capacidade de reacción de Guillermo de Portomouro e do camionero do leite por frenar a tempo e non ter que lamentar un gravísimo accidente... pfff ajajjaja ahora rimonos pero acojonamonos ehh"


COMENTADE¡¡¡¡¡¡¡¡ QUE XA SABEDES O QUE PASA SE NON EHHH  JEJE

sábado, 8 de diciembre de 2012

SANTIAGUIÑO INVERNAL

Outro domingo máis e, coma sempre, uns cantos OEAs saímos da Praza da Mahía, rumbo esta vez ao Santiaguiño tal e como marcaba o noso calendario.
Alí nos xuntamos: José, Andrés, Juan Americans, Pato, Taboada Pai, Carlos Avogado, Adrián, un amigo de Adrián, o Home de Negro e máis eu.
O día era moi frío, o termómetro non pasaba de 1ºC en Bertamiráns, así que, imaxinádevos á beira do río no camiño cara Padrón.
Como chovera moito os días anteriores, José, que era o que ía comandando a saída, decidíu ir a maioría do camiño por pistas e camiños en bo estado.
A verdade é que, o camiño de ida foi moi suave, todos falando do tempo, de roupa e dos compañeiros que normalmente non faian pero que, xustamente
este domingo decidiron quedar en casa, é dicir unha procesión de auténticas “Marujas”.
Así chegamos preto de Padrón, creo eu (pois non teño GPS nin real nin virtual), alí pasamos por un campo totalmente cuberto de cascas de mexillóns, ¡menudo cheirume!, a verdade non coñecía ise xeito de mellorar as propiedades da terra, pero alí estaban Andrés e Juan que me ilustraron (para quen lle interese, e non puidera oir as explicacións dos agrónomos do clube, aquí tedes este enlace que explica os beneficios da casca de mexillón).
A verdade é que pronto chegamos ao comezo da subida ao Santiaguiño, o primeiro tramo estaba moi mal, tanto que tivemos todos que botarnos a bici ás costas e subila a pé.
Subida Santiaguiño
Logo a subida facíase dura pero ciclable, aínda que algúns decimos botar pe a terra de vez en cando, por iso de coller algunha seta…
Xa arriba reagrupamento e oteada ao horizonte buscando montes coñecidos: que si Rubial, que si Pico Sacro, que si Pedroso, que si Everest… todos veían
algún monte coñecido.
Agora tocaba baixar, fíxome gracia ver como os compañeiros recordan as baixadas asociándoas con quen caeu nelas… esta recordábana ben.
A media baixada paramos no mirador a tomarlle algo, mirar a paisaxe e sacar unhas fotiños… algo rápido, que aínda que xa saíse o sol seguía a facer frío.
Mirador Santiaguiño
Unha vez rematado o avituallamento, rematamos a baixada e xa comezamos o camiño de volta, esta tamén a realizamos por pistas pero cruzando agora o campo de golf.
Alí puiden comprobar que, como di Oscarito, todos os xogadores de golf levan unha mochila cun pantalón de recambio (“Por si hacen un hoyo en uno”). O camiño do campo de golf tiña uns charcos enormes enormes, polo que aproveitamos, como non, para falar de botes, veleros, zodiaks, etc.. Juan, a voz experta nesta materia nos foi poñendo ao día en temas de nautica.
Xa todos tiñamos en mente chegar, a hora prevista eran as 13:00 pero aí apareceron as avarías do día, primerio á bici do home de negro se lle meteu o cambio nos radios e, logo, a José se lle pinchou a roda traseira… nada importante, pero bueno, isto fixo que chegásemos a iso das 13:30 á gasolinera, pero non sin antes pasalo súper ben polos camiños da beira do río.
E nada máis, lavado de bicis e cada un para a súa casa… Un domingo OEA moi moi tranquilo.
Saudiños a todos, e para os que non viñeron un poema de Rosalía, como non!!
Manuel V.

lunes, 26 de noviembre de 2012

Tambre, lama, follas e cheireume a desco Avid queimado

Amencía outra mañan fresquiña na Amaía, e alá nas tetiñas nos xuntamos uns poucos xa que debido ao Duatlón Trail de Ribeira algúns OEAs estaban a botalo fígado polo Barbanza, polo cal contábamos coa presenza de Carlos T., Carlos Avogacía S.L., Panchito (ALueiro carpintería en aluminio y PVC), Yago, José, Jory, Angel Porto Joyeros (experto en caldeiras), Txus, David e un compañeiro que non me acordo do nome, mais o que escribe, Pekeno. Como xa está previsto no calendario, salímos en dirección ao embalse do Tambre non se contratempos na dirección correcta que logo subsanamos, no momento no que se "uniron" 56208960510 bikers da zona (ou eso me pareceu a min cando mirei para atrás e vin tanto caso) que duraron 500 metros.
Fumos indo pola baixada de Rañalonga, pero costa arriba claro. O terreno moi enlamado polas choivas de días anteriores facían máis pestoso o trazado e xa houbo quen sacou o chuvasqueiro porque estaba empezando a fumear de máis. Seguimos ata a primeira baixada guapa/jodida do día. Había uns 50 centímetros de lama e 10 de follaxe vario, co cal se facía imposible de baixar...pero...juer is de limit? Alá se vai o Taboada a intentar baixar...conseguido, "non era tan dificil eh !" decía o corredor, e eu arrastrei o cú polo chan dúas veces. Seguimos co sube e baixa da ruta, serpenteando arredor do río a un ritmo xeitosiño ata que chegamos ao habituallamiento nº1 da mañan. Alí o Joyitas saca de despensa e alimenta a un famento Panchiturbo (hoxe en modo "Jardaadios"), e a base de platanitos, xeles, barritas e lixeiro pero gustoso olor a merda, pasanos o tempo da merenda e veña a darlle leña ! Seguimos arredor do río a subir repeitos pestosos cheo de lama e follas onde a bici facía de un o que quería. Unha vez subido todo e reagrupado tiramos en dirección Busto de Frades, alá os van a fuego e eu contemplo adiantamento estilo Kimi de Txus en interior con tensada y pierna al chán, intento seguilos enfían unha baixadiña guapa, que tiña fin !!! Algún berrou:  PARA PARA PARAAAA !!! E entre risas polo momento, e o olor dos discos que frenaron ao que daban chega José e dí que para atrás, que nos equivocáramos xusto cando reagrupáramos ! Y como el borrico, cargadico y pa arriba, veña para atrás a comentar o que deu de sí eses metros de baixada. E volta a subir e a reagrupar a xente, algúns xa pensando en ir para a casa a procura da estrada. Nunha destas paradas, chegou o "Momento Jañan" do día, hoxe patrocinado por ALueiro e Rodrigo Consultor Tupperware, acercámonos a un cortello onde había varia ferramenta pesa agropecuaria, e Panchito manda ao pobre do Pekeno enumerar e nombrar dito material, dando a resultado risas e un suspenso enorme en loxística e maquinaria agrícola, ante a risa duns poucos ! Máis para diante chegamos xa ao cruce da discordia, uns que marchan pola hora, outros para non agravar a lesión e outros por pereza, pero alá seguen a maioría a tolear por Urdilde abaixo ! Jory, proseguirá coa narración, ata aquí a miña aportación !!!

JORY.

Logo de que marcharan algúns integrantes o resto intentamos seguir algo da ruta do Tambre pero tiñamos mais alternativas a fomos variando. A maior parte do camiño de volta era costa abaixo e jajaja vaia pikes entre os cabecillas e con José mirando e co seu ritmo pachanguero. Pasámolo moi moi ben. Sen incidentes. O final fixémolo cara Rañalonga ca idea de intentar darlle outro toque de emoción á saída ca baixada archiconocida dos cabalos que pffff estaba increible e NUNCA defrauda a ninguén¡¡ Acabamos todos enteiros ehhh ainda que despois fomos tomarlle as tapitas á gasolinera mentras Panchito lavaba a bike e txus case anda a ostiaas cun señorito que tivo un mal despertar... jajajajja se estiveramos todos seguro que non se poñía tan farruco e quitaba cartos pa todos xD

Pois nada abrazos e bikos¡¡¡ ata o próximo domingo. SANTIAGUIÑO¡¡

miércoles, 21 de noviembre de 2012

PEDROSO by PANCHITO


SALVADO POR UN CARBALLETE

Asistentes: MOITOS, jorge, necho, carlos t e un amigo, carlos d, andres, kiko, manuel v,juan amer, adrian e  un amigo, jose,maricarmen,jollero, sergio, xulio, chus e josito das cabras,primo de kiko mais un servidor (pachito).

Calquera pensaba, despois do dia de cans que fixo o sabado, que fose sair uha mañan soleada como a deste domingo.Vaia sorpresa levei cando cheguei a plaza das tetas e vin tanta xente,mima!!!
REJALARAN ALJO???Hasta habia dous de guapitos que non precisamente viñan a pedalear. Bueno, ó que ivamos, como o destino xa estaba marcado por calendario, non oubo discusion, puxemos o gps cara o pedroso e comezamos con ritmo moi tranquilo, toda esa tropa, polos camiños de sempre que levan hacia o san marcos. Levábamos  uns tres km e tivemos o primer cruce conflictivo,(mellor imos por aquí, que eso non ai quen o suba, e así tamen damos mais volta...) e acabamos subi.ndo ó san marcos como cando imos ó mercuto, seguimos por terras da ameixenda , onde Juan sabia unha baixadaza hacia reborido, pero acabamos nun camiño bastante tupido por toxos e codesos, (cambiaronme o monte!!!) dixo o noso Juan, pero seguimos furando por él e enlazamos con outro que nos levou a onde queriamos. Todo esto sempre con moita calma, somos moitos e os camiños estreitos.Baixada moi chula eeee... empezan os problemas, ó amigo de Taboada   rompeulle a patilla do cambio cunha pola de eucalipto, gracias a dios tiñan reposto e cambiarona, e xusto ó acabar non sei que cojones lle rompeu ó Jollero na roda de diante e, outra vez, entre unha cousa e outra 20 ou 25 min parados, que todos aproveitamos para estar ó conto, e Jorge para probar a bicicleta de Xulio.Reanudamos a marcha, esta vez guiaba Xulio por un carreiro que conocia el moi chulo, polo medio dunhas carballeiras,(selva  virgen  vamos),de súpeto, o noso kiko parouse antes de comezar a baixar un cachiño un pouco complicado que acababa nun regatiño, armouse de valor e...... pinchacarneiro mortal hacia adiante con tirabuzon, e cando faltaban dous metros de nada pa mollarse, milagrosamente votoulle as mans a un carballete, e salvouse de caer no regato.(o carballete quedou resentido, ja ja ja) Bueno, despois de rirnos un cacho e ver que non habia feridas graves, seguimos  subindo hacia Piñor, a partir deste punto houbo un goteo de abandonos por motivos dominicales e papatoriales, camiño do pedroso, cerca del xa, inda pasou outro percance, pinchou o primo de kiko,(mais ben, pensamos que era un jeiser, polo ruido que fixo) oooutra vez ó conto un anaco, desta vez tivemos repasando a prensa do corazon Chus, Josito mais Eu.
Baixadaza hcia o pedroso cos descenders de sempre en cabeza, subimos as ultimas rampas chegando xa ás antenas do mirador eeeeeeii....OUTRO pinchacarneiro, non pode ser!!! o noso Jorge facendo no parvo por un arró abaixo, encallou ca roda de diante nunha pedra e xa o imaginades....JUA, JUA, JUA. Apareceu Taboadas´father na bici de carretera, saudamolo 2min e pa baixo, guiados por Xulio outra vez, hasta o camiño de finisterre, aki xa eramos moi poucos, entre os que ivan pa santiago, pó milladoiro, ó final kedamos para ir ata o alto do vento, tomar unha fresca, Jollero,Jorge,Juan,Chus, Andrés e pachito, quen o diria despois de sair uns 20 de bertamirans.
Non me enrrollo máis, baixamos con moita tranquilidad para berta falando e soñando que algun dia chegaremos a ser moito mais grandes  do que xa somos.

BUFFFF... COMO TE ENROLLAS....

lunes, 19 de noviembre de 2012

PEDROSO by KIKO

                                                      DOMINGO 18 -11-12
               
                                        E NOS XUNTAMOS UNS CUANTOS
eran cerca das 9:30,cando nos fumos achegando a plaza das tetas (mais ben o new york),uns cuantos ,oeas, algun cabra, e mais mue primo e os amigos da rapazada,uns tomando café outros parlamentando .decedimos arrancar cara o pedroso, q si subimos por ali q non q sabe juan un sitio pa non ir directo.ala arrancamos direccion da de mallo,vaia tropa q eramos non os contei pero eramos moitos sa facia tempo q non se formaba a grupeta tan grande,encamiñados polo monte sbimos cara auga pesada,pa logo conectar ca subida pa o san marcos ,facendo gala do coñecemento da zona ala nos levou juan ,chegando o propio monte  decidiu cambiar a subida prevista pois na mente de algun taba orecordo q era moi dura ,e tiramos pa baiso pa dar un pequeno rodeo ,e mellor dar esta volta q non se sufre tanto ,e coronamos a base do san marcos,ali apareceu jose ,canto monte coñece nos adarlle parriba e el polos atallos ,reagrupamiento e partida cara o pedroso ,polos montes de brns ,donde os gps deixaron de funcionar pios non sabiamos ben por onde taba o camiño (como cambia o montye nuns meses )dixo juan ,e tiramonos polo medio do monte pa baixo ata q a julio se lle encendeu a bombilla sa sei por aqui q ali ai unha baisada  edespois uns senderos polo medio da carballeira,pa baixo logo 1 percance do dia rotura de patilla do amigo da chavaladam,arreglamola e segimos 2 percance o muelle da pastilla de angel arreglado e pa diaate  aqui comenzaban os famosos senderos ,volta pa tras por aqui non e ,seguimos  padiante ,3percance do dia vaya ostia me metin con pinchacarneiro e todo ,vinme no regato gracias o carballete onde me amarrei buuuf vaia susto  continuamos sen novedad aqui deisaronnos jose e mari nos cntinuamos cara o pedroso saindo a piñor onde nos deisaron  carlos mais necho,encamiñados cara o pedroso 4 percance pinchazo de fernando (meu primo )cambio e decatamonos q falta adria mais un rapaz  ,ali e donde carlos t o chama e non se sabe o q lle pasa pois colgolle o movil,dali sa camiño pedroso sa se sabe xulio imos por aqui q ai unha baixada q sa veredes ala fumos sa no pedroso topamonos conopai de carlos t logo de baisar polo medi dos toxos (ests xulio )sa se  sabe encamiñamonos pa casa sen antes ver uns chinchos de xulio,carlos t ,jory  e o rapaz q non sei o nome .e daqui marchamos pa casa eu mais mue primo con manuel v e os outros ploo camiño cara bertamirans ,espero q sen novedad saudos,non poño nomes pois non me quero olvidar de niguen ,e un pouco por riba o que sucedeu onte