Tambre, lama, follas e cheireume a desco Avid queimado

Amencía outra mañan fresquiña na Amaía, e alá nas tetiñas nos xuntamos uns poucos xa que debido ao Duatlón Trail de Ribeira algúns OEAs estaban a botalo fígado polo Barbanza, polo cal contábamos coa presenza de Carlos T., Carlos Avogacía S.L., Panchito (ALueiro carpintería en aluminio y PVC), Yago, José, Jory, Angel Porto Joyeros (experto en caldeiras), Txus, David e un compañeiro que non me acordo do nome, mais o que escribe, Pekeno. Como xa está previsto no calendario, salímos en dirección ao embalse do Tambre non se contratempos na dirección correcta que logo subsanamos, no momento no que se "uniron" 56208960510 bikers da zona (ou eso me pareceu a min cando mirei para atrás e vin tanto caso) que duraron 500 metros.

Fumos indo pola baixada de Rañalonga, pero costa arriba claro. O terreno moi enlamado polas choivas de días anteriores facían máis pestoso o trazado e xa houbo quen sacou o chuvasqueiro porque estaba empezando a fumear de máis. Seguimos ata a primeira baixada guapa/jodida do día. Había uns 50 centímetros de lama e 10 de follaxe vario, co cal se facía imposible de baixar...pero...juer is de limit? Alá se vai o Taboada a intentar baixar...conseguido, "non era tan dificil eh !" decía o corredor, e eu arrastrei o cú polo chan dúas veces. Seguimos co sube e baixa da ruta, serpenteando arredor do río a un ritmo xeitosiño ata que chegamos ao habituallamiento nº1 da mañan. Alí o Joyitas saca de despensa e alimenta a un famento Panchiturbo (hoxe en modo "Jardaadios"), e a base de platanitos, xeles, barritas e lixeiro pero gustoso olor a merda, pasanos o tempo da merenda e veña a darlle leña ! Seguimos arredor do río a subir repeitos pestosos cheo de lama e follas onde a bici facía de un o que quería. Unha vez subido todo e reagrupado tiramos en dirección Busto de Frades, alá os van a fuego e eu contemplo adiantamento estilo Kimi de Txus en interior con tensada y pierna al chán, intento seguilos enfían unha baixadiña guapa, que tiña fin !!! Algún berrou:  PARA PARA PARAAAA !!! E entre risas polo momento, e o olor dos discos que frenaron ao que daban chega José e dí que para atrás, que nos equivocáramos xusto cando reagrupáramos ! Y como el borrico, cargadico y pa arriba, veña para atrás a comentar o que deu de sí eses metros de baixada. E volta a subir e a reagrupar a xente, algúns xa pensando en ir para a casa a procura da estrada. Nunha destas paradas, chegou o "Momento Jañan" do día, hoxe patrocinado por ALueiro e Rodrigo Consultor Tupperware, acercámonos a un cortello onde había varia ferramenta pesa agropecuaria, e Panchito manda ao pobre do Pekeno enumerar e nombrar dito material, dando a resultado risas e un suspenso enorme en loxística e maquinaria agrícola, ante a risa duns poucos ! Máis para diante chegamos xa ao cruce da discordia, uns que marchan pola hora, outros para non agravar a lesión e outros por pereza, pero alá seguen a maioría a tolear por Urdilde abaixo ! Jory, proseguirá coa narración, ata aquí a miña aportación !!!

JORY.

Logo de que marcharan algúns integrantes o resto intentamos seguir algo da ruta do Tambre pero tiñamos mais alternativas a fomos variando. A maior parte do camiño de volta era costa abaixo e jajaja vaia pikes entre os cabecillas e con José mirando e co seu ritmo pachanguero. Pasámolo moi moi ben. Sen incidentes. O final fixémolo cara Rañalonga ca idea de intentar darlle outro toque de emoción á saída ca baixada archiconocida dos cabalos que pffff estaba increible e NUNCA defrauda a ninguén¡¡ Acabamos todos enteiros ehhh ainda que despois fomos tomarlle as tapitas á gasolinera mentras Panchito lavaba a bike e txus case anda a ostiaas cun señorito que tivo un mal despertar... jajajajja se estiveramos todos seguro que non se poñía tan farruco e quitaba cartos pa todos xD

Pois nada abrazos e bikos¡¡¡ ata o próximo domingo. SANTIAGUIÑO¡¡

PEDROSO by PANCHITO

SALVADO POR UN CARBALLETE

Asistentes: MOITOS, jorge, necho, carlos t e un amigo, carlos d, andres, kiko, manuel v,juan amer, adrian e  un amigo, jose,maricarmen,jollero, sergio, xulio, chus e josito das cabras,primo de kiko mais un servidor (pachito).

Calquera pensaba, despois do dia de cans que fixo o sabado, que fose sair uha mañan soleada como a deste domingo.Vaia sorpresa levei cando cheguei a plaza das tetas e vin tanta xente,mima!!!

REJALARAN ALJO???Hasta habia dous de guapitos que non precisamente viñan a pedalear. Bueno, ó que ivamos, como o destino xa estaba marcado por calendario, non oubo discusion, puxemos o gps cara o pedroso e comezamos con ritmo moi tranquilo, toda esa tropa, polos camiños de sempre que levan hacia o san marcos. Levábamos  uns tres km e tivemos o primer cruce conflictivo,(mellor imos por aquí, que eso non ai quen o suba, e así tamen damos mais volta...) e acabamos subi.ndo ó san marcos como cando imos ó mercuto, seguimos por terras da ameixenda , onde Juan sabia unha baixadaza hacia reborido, pero acabamos nun camiño bastante tupido por toxos e codesos, (cambiaronme o monte!!!) dixo o noso Juan, pero seguimos furando por él e enlazamos con outro que nos levou a onde queriamos. Todo esto sempre con moita calma, somos moitos e os camiños estreitos.Baixada moi chula eeee... empezan os problemas, ó amigo de Taboada   rompeulle a patilla do cambio cunha pola de eucalipto, gracias a dios tiñan reposto e cambiarona, e xusto ó acabar non sei que cojones lle rompeu ó Jollero na roda de diante e, outra vez, entre unha cousa e outra 20 ou 25 min parados, que todos aproveitamos para estar ó conto, e Jorge para probar a bicicleta de Xulio.Reanudamos a marcha, esta vez guiaba Xulio por un carreiro que conocia el moi chulo, polo medio dunhas carballeiras,(selva  virgen  vamos),de súpeto, o noso kiko parouse antes de comezar a baixar un cachiño un pouco complicado que acababa nun regatiño, armouse de valor e...... pinchacarneiro mortal hacia adiante con tirabuzon, e cando faltaban dous metros de nada pa mollarse, milagrosamente votoulle as mans a un carballete, e salvouse de caer no regato.(o carballete quedou resentido, ja ja ja) Bueno, despois de rirnos un cacho e ver que non habia feridas graves, seguimos  subindo hacia Piñor, a partir deste punto houbo un goteo de abandonos por motivos dominicales e papatoriales, camiño do pedroso, cerca del xa, inda pasou outro percance, pinchou o primo de kiko,(mais ben, pensamos que era un jeiser, polo ruido que fixo) oooutra vez ó conto un anaco, desta vez tivemos repasando a prensa do corazon Chus, Josito mais Eu.

Baixadaza hcia o pedroso cos descenders de sempre en cabeza, subimos as ultimas rampas chegando xa ás antenas do mirador eeeeeeii....OUTRO pinchacarneiro, non pode ser!!! o noso Jorge facendo no parvo por un arró abaixo, encallou ca roda de diante nunha pedra e xa o imaginades....JUA, JUA, JUA. Apareceu Taboadas´father na bici de carretera, saudamolo 2min e pa baixo, guiados por Xulio outra vez, hasta o camiño de finisterre, aki xa eramos moi poucos, entre os que ivan pa santiago, pó milladoiro, ó final kedamos para ir ata o alto do vento, tomar unha fresca, Jollero,Jorge,Juan,Chus, Andrés e pachito, quen o diria despois de sair uns 20 de bertamirans.

Non me enrrollo máis, baixamos con moita tranquilidad para berta falando e soñando que algun dia chegaremos a ser moito mais grandes  do que xa somos.

BUFFFF... COMO TE ENROLLAS....

PEDROSO by KIKO

                                                      DOMINGO 18 -11-12
               
                                        E NOS XUNTAMOS UNS CUANTOS

eran cerca das 9:30,cando nos fumos achegando a plaza das tetas (mais ben o new york),uns cuantos ,oeas, algun cabra, e mais mue primo e os amigos da rapazada,uns tomando café outros parlamentando .decedimos arrancar cara o pedroso, q si subimos por ali q non q sabe juan un sitio pa non ir directo.ala arrancamos direccion da de mallo,vaia tropa q eramos non os contei pero eramos moitos sa facia tempo q non se formaba a grupeta tan grande,encamiñados polo monte sbimos cara auga pesada,pa logo conectar ca subida pa o san marcos ,facendo gala do coñecemento da zona ala nos levou juan ,chegando o propio monte  decidiu cambiar a subida prevista pois na mente de algun taba orecordo q era moi dura ,e tiramos pa baiso pa dar un pequeno rodeo ,e mellor dar esta volta q non se sufre tanto ,e coronamos a base do san marcos,ali apareceu jose ,canto monte coñece nos adarlle parriba e el polos atallos ,reagrupamiento e partida cara o pedroso ,polos montes de brns ,donde os gps deixaron de funcionar pios non sabiamos ben por onde taba o camiño (como cambia o montye nuns meses )dixo juan ,e tiramonos polo medio do monte pa baixo ata q a julio se lle encendeu a bombilla sa sei por aqui q ali ai unha baisada  edespois uns senderos polo medio da carballeira,pa baixo logo 1 percance do dia rotura de patilla do amigo da chavaladam,arreglamola e segimos 2 percance o muelle da pastilla de angel arreglado e pa diaate  aqui comenzaban os famosos senderos ,volta pa tras por aqui non e ,seguimos  padiante ,3percance do dia vaya ostia me metin con pinchacarneiro e todo ,vinme no regato gracias o carballete onde me amarrei buuuf vaia susto  continuamos sen novedad aqui deisaronnos jose e mari nos cntinuamos cara o pedroso saindo a piñor onde nos deisaron  carlos mais necho,encamiñados cara o pedroso 4 percance pinchazo de fernando (meu primo )cambio e decatamonos q falta adria mais un rapaz  ,ali e donde carlos t o chama e non se sabe o q lle pasa pois colgolle o movil,dali sa camiño pedroso sa se sabe xulio imos por aqui q ai unha baixada q sa veredes ala fumos sa no pedroso topamonos conopai de carlos t logo de baisar polo medi dos toxos (ests xulio )sa se  sabe encamiñamonos pa casa sen antes ver uns chinchos de xulio,carlos t ,jory  e o rapaz q non sei o nome .e daqui marchamos pa casa eu mais mue primo con manuel v e os outros ploo camiño cara bertamirans ,espero q sen novedad saudos,non poño nomes pois non me quero olvidar de niguen ,e un pouco por riba o que sucedeu onte

XIII Carreira Pedestre Popular de Ames

      Bós días teñades chavalada ! Aquí a Pekenada vaivos relatar con puntos, sinais e tetas o que deu de sí a Pedestre de Ames do domingo pasado ! En sí o dia amencía tranquilo, sen aire, fresco pero sen trazas que querer Zeus poñerse a mexar sobre nós. Acercándose as 10 da mañan, cheguei a Bertamiráns onde aparquei o Clio OEA Sport Limited 16V entre un coche e un contenedor onde só cabía unha castaña! Mira que estaba a chegar xente !!!! Recollida de dorsais e comezamos a atoparnos os OEAs ! Manuel co seu inseparable sobriño, e depóis o Llongueras e mailo Harry !!!! O dorsal con sorpresa! No meu Nick poñía PEKENO, orgullo en el pecho y a calentar ! Para quentar nada mellor que trotar, un Red Bull cortesía do Budi e uns bos estiramentos! Pouco a pouco xuntámonos tódolos OEAs, a saber: Kiko, Carlos Duro, Suso Beis, Manuel Vieites, Ito, Pekeno e de acompañantes " o rodaballo da pontecarreira" e mailo meu amigo Adrián ! Todos preparados na salida ata escoitalo PUM!

     Alá vamos todos, entre case 470 becerros, frenados por saír algo máis atrás do que deberiamos, eu intento gañar posicións para que a xente non me entorpeza (lección da pedestre de Santiago), pero o meu ritmo non é bó e alá me adiantan tódolos OEAs....véñome un pouco abaixo pero refágome para poñerme detrás deles. Certo é que sufría como peixe en mermelada pero a gripe e o non entrenar esa semana estábame "papando vivo" nun terreno moi chán ! Seguimos ata que nos metemos no tramo de monte....onde faciamos cross e drifting todo en uno! Como se patinaba na lama!!! O truco era ir pola herba alta que agarraba mais! A todo esto eu via a tódolos OEA ,menos a Suso que xa iba 1 kilometro diante, con moi boa cara, e eu a piques dun infarto. Remata a lama e voltamos ao asfalto, eles xa me quitan 200 metros, pero había menos xente e a posibilidade de remontar era "factible" se non é que fora asfixiado. Pero remonto, pouco a pouco, e derrepente o primeiro cadáver, otra vez Kiko, con cara de corcho, cuxa escusa era: "as 5 cervezas de onte estanme matando!". Xa falta pouco e chegamos a entrada do paseo ao cal teriamos que dar unha volta, alí estaba Andrés, tan majo él e solidario, que anima a Carlos e pasa de min cando iba delado del... Decir que a volta ao paseo gustoume máis ca do ano pasado e dá gusto ver como a xente te anima !!! O resto foron chegando mais ou menos nun marxe de 5 minutos.

    En definitiva, unha moi boa mañan, de menos a máis no meu caso, descubrindo que o meu forte son esos km. finais; e cun tempo de 34:17 e posición 206, nada mal tendo en conta a situación. Foi unha moi boa mañan, cun gran clima que propiciaba a práctica do "Running"! Unha froita, ver como corren os rapaces e a ver a F1 !!!

(Solo teño esta foto jeje)

Saúdos!

Pekeno

V MARCHA SERRA DE OUTES

Mas vale tarde que nunca.

Este domingo 4 de novembro arrancamos direccion a Serra para facer a ruta BTT que nos tiñan preparada estos amigos, ainda que ter amigos para esto.... Jajaja. A expedición OEA formada por Pato, Joyero, Panchito e moi, Jory. 

Como está aquí o lado, non tivemos que madrugar tanto e nun plis estabamos en Outes, non sen antes parar no ventos a tomarlle un cafeciño e algo de desayuno. Maña fría, pero non chovía asique dpm! 

Chegamos e xa habia moito movemento. Entrega de dorsales (un pouco ruíns xD) pero sen atascos nen nada, perfecto. Chegaba o momento de coller as monturas e aquí aparece Pancho coa rígida do presidente, a Jhon Luck do 92¡ 

Arrancamos mais ou menos polo medio do pelotón, (como se notan algunhas baixas jaja) e a intención en todo momento era rodar os catro xuntos, xa sabedes, ,o mítico. Bueno non duramos nin 3 km e xa iban pato e o joyero diante e Panchito mais eu xuntos atrás. Menos mal que non me fixo falta porque me di o joyero, non leves bombín que xa o levo eu e como imos ir xuntos se che fai falta xa che axudo. Jajajaja menos mal que non fixo falta. 

A ruta unha autentica pasada, camiños con algo de barro, subidas esixentes sobre todo a parte larga, vistas increibles, a xente super amable nos avituallamientos, as baixadas a pique con Panchito nas nosas rígidas moi divertidas jeje (vaia técnica o Panchito na Luck eh cuidao! Jeje.) os de adiante sei que Pato tivo algun que okutro problema ca cuberta que lle pinchou e lle botou unha man Eze, que tamen andaba por ali dando caña. Angel sen problemas na ruta ainda que como chegou moito antes que nos, papou un frio de c..... Ali esperando. E Panchito que sufriu mais do normal na rigida pola postura algo forzada e os km nas pernas, 54 en total de puro BTT que remataban cunhas subidiñas moi cabronas o final de todo. 

Ducha en auga quente, pinchos o acabar, saudos a organización e todos contentos. MOI BOA RUTA!   O recorrido xa digo que foi DURO pero precioso. Ahora xa nos empeza a tocar a nos.... 

Un saúdo

Jory (desde a miña cama)